To 1954 άρχισε η κατασκευή του φράγματος του Αξιού. Στους περισσότερους νέους των Κουφαλιων τότε, σε μια εποχή που η ανεργία ήταν επίσης μεγάλη, έδωσε δουλειά και τα απαραίτητα χρήματα για το ξεκίνημα της ζωής τους. Κι αυτοί σκάβοντας με τα φτυάρια και κουβαλώντας με το καροτσάκι χώματα και τσιμέντα έκαναν αυτό το μεγάλο έργο.
Χωρίς τα σύγχρονα σκαπτικά μηχανήματα, χωρίς αντλίες και γερανούς παρέδωσαν στις επόμενες γενιές το φράγμα του Αξιού και ένα δίκτυο από κανάλια και καναλέτα που και τον κάμπο 300.000 και πλέον στρεμμάτων άρδευσε και τις πλημμύρες του Αξιού απέτρεψε.
Για να συνειδητοποιήσουμε το μεγαλείο του έργου πρέπει να λάβουμε υπ όψιν τα μέσα που χρησιμοποίησαν.
Χωρίς τα σύγχρονα σκαπτικά μηχανήματα, χωρίς αντλίες και γερανούς παρέδωσαν στις επόμενες γενιές το φράγμα του Αξιού και ένα δίκτυο από κανάλια και καναλέτα που και τον κάμπο 300.000 και πλέον στρεμμάτων άρδευσε και τις πλημμύρες του Αξιού απέτρεψε.
Για να συνειδητοποιήσουμε το μεγαλείο του έργου πρέπει να λάβουμε υπ όψιν τα μέσα που χρησιμοποίησαν.
Αλήθεια με τα μέσα που διαθέτουμε σήμερα, τηρουμένων των αναλογιών, πόσα μεγάλα έργα θα μπορούσαν να γίνουν που θα διευκόλυναν τη ζωή μας.
Αντίθετα όμως, ούτε αυτά που υπάρχουν δεν μπορούμε να συντηρήσουμε. Έσπασαν λέει τα αναχώματα και πλημύρισαν τα χωράφια και ένα μέρος της Χαλκηδόνας. Μάλιστα με την ένταση που συνεχίζουν οι βροχές φοβόμαστε και για χειρότερα.
Στην τηλεόραση είδα τον δήμαρχό μας μέσα στα νερά, ταλαιπωρημένο, εξουθενωμένο και τον λυπήθηκα γιατί στο πρόσωπό του είδα όλη την τα ταλαιπωρημένη Χαλκηδόνα. Μάλιστα ήταν και λίγο σαστισμένος με την καταστροφή γιατί όταν τον ρώτησε ο δημοσιογράφος αν κινδύνεψαν άνθρωποι εκείνος απάντησε ¨όχι, μερικές οικογένειες. Και τότε σκέφτηκα πόσο γρήγορα τον εκδικήθηκε η φύση.
Στην συζήτηση για τον προυπολογισμό, μόλις ένα μήνα πριν αλλά και στην τελευταία που έγινε μια εβδομάδα πριν, όταν ο σύμβουλος της Λαικης Συσπείρωσης Σάββας Μωυσίδης παρατήρησε ότι από τον προυπολογισμό ελειπαν παντελώς έργα πολιτικής προστασίας εκείνος χαμογέλασε με ελαφριά την καρδια, θεορώντας τα ίσως πολυτέλειες σήμερα. Ούτε ένα ευρώ λοιπόν για αντιπλημμυρικά έργα, για αλεξικέραυνα σε σχολεία και γήπεδα, για αντισεισμική προστασία των δημοτικών κτιρίων.
Λίγες μέρες μετά ένας ποδοσφαιριστής κεραυνοβολήθηκε ενώ προπονούνταν στο γήπεδο στην Ευβοια και καπάκι ήρθαν και οι πλημμύρες τώρα. Μήπως πρέπει να ταρακουνηθούμε και με κανένα σεισμό για να βάλουμε μυαλό;
Οι μετεωρολόγοι προειδοποιούν ότι τα καιρικά φαινόμενα με την αλλαγή του κλίματος θα είναι έντονα και πιο συχνά.
Οι σεισμολόγοι μας λένε ότι ζούμε στην πλέον σεισμογενή χώρα και κάθε τόσο σε κάποια περιοχή της Ελλάδας θα εκδηλώνεται και ένας μεγάλος σεισμός. Κι εμείς τι;
Έχουμε τα μηχανήματα που σκουριάζουν στις μάντρες. Έχουμε τόσους ανθρώπους άνεργους. Πολιτικούς μηχανικούς, τοπογράφους , μηχανολόγους, ηλεκτρολόγους, οικοδόμους που απεγνωσμένα ζητούν δουλειά, για να επιβιώσουν πλέον. Νέα παιδιά που μάταια ζητούν τη χαρά της δημιουργίας και της επιβεβαίωσης. Τι μας εμποδίζει να αξιοποιήσουμε σαν κοινωνία το τεράστιο αυτό δυναμικό;
Μας ικανοποιεί η απάντηση τα χρήματα; Μα που εξαφανίστηκαν τόσα χρήματα που κυκλοφόρησαν όλα αυτά τα χρόνια;
Μπορεί η σημερινή αρχή που υπόσχεται το νοικοκύρεμα να φέρει την αλλαγή, όταν δεκαετίες τώρα με νύχια και με δόντια στηρίζουν αυτήν την καταστροφική πολιτική; Εξ' άλλου λίγα χρόνια πριν δημόσια αλληλοκατηγορούνταν για ατασθαλίες περί των δημοσίων πραγμάτων.
Μπορεί ένας λαός αραχτός στον καναπέ, εξουσιοδοτώντας κάποιους επίδοξους σωτήρες δια της ψήφου του, να περιμένει να του λύσουν τα προβλήματά του;
Αλήθεια εσείς τι λέτε;
Αλήθεια εσείς τι λέτε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου