«Χθες έβαλα μπρος τη μηχανή», λέει κάποιος κι ο καθένας μπορεί να φανταστεί ό,τι μηχανή θέλει. Από χορτοκοπτικό Nakayama μέχρι μοτοσυκλέτα Yamaha R1. Η χρήση της λέξης δεν προκαθορίζει και εννοιολογική ταυτότητα!
Το πολίτευμα όλων των «δυτικών» κρατών της εποχής μας είναι η δημοκρατία. Δάνειο από την αρχαία Αθήνα. Όλες δε οι πολιτικές παρατάξεις αγωνιούν να παίξουν το ρόλο θεματοφύλακα των ιδανικών της δημοκρατίας.
Η δημοκρατία στην αρχαία Ελλάδα ήταν γέννημα (με ολίγες ωδίνες) της φιλοσοφίας των αρχαίων Ελλήνων. Δηλαδή των ανθρώπων που αναζητούσαν την αλήθεια, το ιδανικό, το αγαθό. Η πολιτική τους φιλοσοφία δεν ήταν ξέχωρη από τη σύνολη αντίληψη περί του κόσμου και την αλήθεια της ανθρώπινης ύπαρξης.
Η δημοκρατία αντιπροσωπεύει την πολιτική έκφραση της αλήθειας της κοινωνίας και της προσωπικής συν-ύπαρξης. Οι άνθρωποι δηλαδή εφάρμοσαν το «λόγο» του σύμπαντος στην καθημερινότητά τους.
Σήμερα εμείς έχουμε δημοκρατία… (σας δίνω χρόνο να γελάσετε ή να κλάψετε…)
…
Σε μια κοινωνία, στη δική μας, που ο ατομοκεντρισμός κυριαρχεί παντού, στη δουλειά, στη γειτονιά, στα κοινά, στο σπίτι μας, το «κοινωνείν» έχει πάντα μια σταθερά που το αφανίζει εκ προοιμίου: το εγώ μου.
Από τη στιγμή που γεννηθήκαμε βομβαρδιζόμαστε ασυνείδητα από εγωιστικές υπο-νοοτροπίες που καταλήγουν σε έναν εγωπαθή ψυχισμό. Αυτός ο ψυχισμός είναι το αίτιο της κοινωνίας μας είναι και το αποτέλεσμα ταυτόχρονα.
Μόνο ο εγωπαθής είναι στόχος μιας διαφήμισης, είναι πολυεργαλείο εργασιακό, είναι οπαδός μιας ιδεολογίας, θρησκείας, πολιτικής παράταξης, ομάδας ποδοσφαίρου κλπ.
Η εγωπαθητική (α)κοινωνία μας δεν μπορεί εξ ορισμού να φτιάξει δημοκρατία. Είναι ασύμβατες έννοιες!
Για αυτό μένουμε στα φανταχτερά ονόματα («νέα δημοκρατία», «δημοκρατική παράταξη», «δημοκρατικός στρατός», «λαϊκή δημοκρατία», «ισλαμική δημοκρατία» , «δομινικανή δημοκρατία»,…) εκπορνεύοντας μια πάλαι ποτέ ένδοξη, πανέμορφη γυναίκα. Νταβατζιλίκια δηλαδή..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου