Εξαπατώ, εξαπατάς, εξαπατά ... εξαπατούν ...

ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ 10 Μαρ 2015
Του Δημήτρη Μιχαηλίδη

Απατεώνας: το πρόσωπο που ξεγελάει κι εξαπατά συστηματικά τους άλλους για δικό του όφελος, με το να εκμεταλλεύεται την εμπιστοσύνη, την καλή διάθεση που δείχνουν ή την αφέλειά τους (el.wiktionary.org).

Στο Ελληνικό κράτος και στην έννομη τάξη του έχουν προβλεφθεί οι κανόνες λειτουργίας του (όσο λειτουργεί) και τους οποίους οφείλουν να σέβονται τόσο οι φορείς της πολιτείας, όσο και οι πολίτες (άτομα και αναγνωρισμένες συλλογικές δομές).

Και για μεν τα φυσικά πρόσωπα γίνονται απόλυτα σεβαστοί οι κανόνες της φύσης, ενώ για τα νομικά πρόσωπα πρέπει να γίνονται απόλυτα σεβαστοί οι κανόνες που γράφονται στο καταστατικό τους και το οποίο έχει αναγνωρισθεί και εγκριθεί από ελληνικό δικαστήριο. Κάθε έλληνας που έχει έννομο συμφέρον, και ενδιαφέρεται, πρέπει να μπορεί να επιβάλλει την χρηστή τήρηση των κανόνων λειτουργίας και συμπεριφοράς τόσο των συμπολιτών του (φυσικών ή νομικών προσώπων) όσο και αν συμμετέχει ο ίδιος σε συλλογική δομή, όσον αφορά την συλλογική δομή.

Όσον αφορά την πολιτεία, κάθε πολίτης μπορεί να ελέγχει την χρηστή τήρηση των κανόνων λειτουργίας και συμπεριφοράς της πολιτείας. Κανένας δεν νομιμοποιείται να χρησιμοποιεί την πολιτεία για δικό του (προσωπικό ή πολιτικό) όφελος, ούτε βέβαια να ευτελίζει τα εθνόσημα προσφέροντας «προστασία» και «άλλοθι» σε απατεώνες (πρόσωπα που ξεγελούν κι εξαπατούν συστηματικά τους άλλους για δικό τους, προσωπικό όφελος, εκμεταλλευόμενοι την εμπιστοσύνη, και την καλή διάθεση που δείχνει η πολιτεία ή εμφανίζοντας ασυγχώρητη πολιτική (μόνο?) αφέλειά).

Τους τελευταίους μήνες, με έντονη πολιτική δραστηριότητα (προεκλογικά και μετεκλογικά) φαίνεται να καταγράφεται μια περίεργη δραστηριοποίηση απατεώνων, που όσο δρουν στο ενδοσυλλογικό επίπεδο, είναι δικό τους θέμα και των άμεσα ενδιαφερομένων. Όσο όμως χρησιμοποιούνται ή ακόμα και προωθούνται, ανεξέλεγκτα και πολιτικά αφελώς (η μήπως με δόλο?) από την πολιτεία, κάθε πολίτης πρέπει να μπορεί να αναζητήσει τις πολιτικές (ή και άλλες?) ευθύνες από τους επιφορτισμένους να τιμούν την ελληνική πολιτεία και τα εθνόσημα, και να ελέγχουν τυχόν απατεώνες, που προσπαθούν αν την ξεγελάσουν (ή ακόμα και να συνδιαλλαγούν με απατεώνες).

Και αν σε τοπικό επίπεδο, ίσως, η προσωπικότητα και οι προσωπικές ή συγγενικές σχέσεις των «εξαπατώντων συστηματικά» να ξεπερνιέται, σε περιφερειακό επίπεδο και σε κρατικό είναι σοβαρή παράλειψη (ή ακόμα και δόλος) και πρέπει να ελέγχεται, ή έστω να αναζητιέται η πολιτική αιτιολόγηση των ενεργειών.

Παλαιοί & νέοι υπουργοί και αναπληρωτές υπουργοί, τους τελευταίους προεκλογικούς και μετεκλογικούς μήνες, αλλά και περιφερειάρχες, αψηφούν και ευτελίζουν εντελώς την έννομη τάξη, τους νόμους της ελληνικής Οι απλοί πολίτες απλά βλέπουν ανώτατα κυβερνητικά και περιφερειακά κλιμάκια να νομιμοποιούν δομές, που δεν λειτουργούν νόμιμα και σύμφωνα με τους αναγνωρισμένους και εγκεκριμένους κανόνες της πολιτείας, και νομίζουν ότι «όλα έχουν καλώς». Οι απλοί πολίτες βέβαια δεν έχουν εύκολες διαθέσιμες διαδικασίες ελέγχου, ενώ λόγω ευχάριστου προσώπου ή εμπιστοσύνης ή καλής διάθεσης ή/και αφέλειά τους, αποδέχονται την εντέχνως «καλλιεργούμενη» εικόνα των απατεώνων.

Υπάρχουν Πανελλήνιες δομές οι οποίες δεν κατόρθωσαν να καθοδηγηθούν σωστά και τυπικά σε διαδικασίες νέας διοίκησης, στον αγροτικό χώρο. Αλλού μετά από 6 χρόνια διορισμένων πανελλήνιων διοικήσεων από τα δικαστήρια (διότι ακριβώς δεν μπορούσαν να εκκαθαρίσουν τα μητρώα τους, παρά τις γενναίες χρηματοδοτήσεις από κρατικά ελεγχόμενους φορείς) ξέμειναν από διοίκηση. Αλλού ο ίδιος ο φορέας (προς τιμήν του) αυτοκαταργήθηκε, λόγω ακριβώς αδυναμίας συγκρότησης καθαρών μητρών μελών της πανελλήνιας γενικής συνέλευσης. Αλλού δραστήριοι μη δημοκράτες (διότι η δημοκρατία έχει δομές, θεσμούς και διαδικασίες λήψης αποφάσεων και ελέγχου εφαρμογής τους), στα καφενεία και στους δρόμους, αντί να δημιουργήσουν νέες δημοκρατικά λειτουργούσες δομές, «αυτοανακηρύχθηκαν» εκπρόσωποι και συνομιλητές στις τηλεοράσεις και με ανίκανες αρχές, που έπρεπε να προστατέψουν την πολιτεία και τους κανόνες επιβίωσης του κοινωνικού συνόλου. Αλλού, κάποια μειοψηφία «πονηρών» βρήκαν την ευκαιρία και με «κινηματικής» μορφής ψευτοενέργειες δημιούργησαν συνθήκες υφαρπαγής μιας μέχρι τότε σοβαρής και ψύχραιμης αγροτικής συνδικαλιστικής οργάνωσης για λόγους που μόνο οι ίδιοι και ο Θεός ξέρουν.

Είναι ατυχές ότι εκπρόσωποι της πολιτείας, στους οποίους εμπιστευόμαστε την ιστορία μας, το παρόν και το μέλλον μας, και στους οποίους έχουμε διαθέσει κάθε πρόσφορο μέσον (σύμβουλοι, δημόσια διοίκηση, υπηρεσίες συλλογικών δομών κλπ) δεν προστατεύουν (ή εσκεμμένα υποβιβάζουν και ευτελίζουν) τους θεσμούς που τους εμπιστευθήκαμε και δέχονται «εκπροσώπους» ανύπαρκτα λειτουργούντων πανελλήνιων δομών. Τέτοιες συμπεριφορές εξωθούν και άλλους συμπολίτες σε παρατυπίες (παρανομίες) όταν βγάζουν ανακοινώσεις-επίσημα δελτία τύπου με αναληθή στοιχεία (ψευδή ή από ιδιοτέλεια παραποιημένα?).

Ακόμα χειρότερη είναι η περίπτωση προσφοράς αιγίδας σε πανελλήνιες δομές «φαντάσματα» καλά καμουφλαρισμένες, πίσω από την προ ετών σοβαρή και ψύχραιμη λειτουργία τους, ευτελίζοντας το εθνόσημο της Ελλάδος. Και ακόμα χειρότερη είναι η περίπτωση όπου η εθνική-κρατική αιγίδα συγκαλύπτει business «τάχα» εκπροσώπων συλλογικών δομών των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών, με την αμφιλεγόμενη μορφή των, μη επαρκώς ελεγχομένων, χορηγιών. Άλλοι πάλι αναλαμβάνουν άμεσα τα έξοδα, π.χ. εκτυπώσεως με συγκαλυμμένη διαφήμιση, ή προσέλκυσης εκδήλωσης λόγω δημοσιότητας. Και όλα αυτά από οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών (συλλόγους, Ενώσεις κλπ) που δεν θα έπρεπε να έχουν καμιά σχέση με την εκχρηματισμένη υποστήριξη της αγοράς, ούτε να προσφέρουν «κοινωνικό άλλοθι» σε μια καθ’ όλα μη ηθική λειτουργία της αγοράς, με στόχο το εκχρηματισμένο κέρδος.

Όταν, κρατικοί ή περιφερειακοί εκπρόσωποι φορέων δεν είναι σε θέση να προστατέψουν το κύρος των εθνοσήμων της πατρίδας, και βάζουν την αιγίδα τους ή ακόμα και προσφέρουν την παρουσία τους και την δημοσιότητα, σε μη επαρκώς ελεγμένες καταστάσεις, οι απλοί πολίτες ή ακόμα και μικρές συλλογικές κοινωνικές δομές είναι πολύ δύσκολο να διαπιστώσουν ή και να ελέγξουν επαρκώς. Έτσι καταλήγει όλη η κοινωνία να λειτουργεί μέσα σε «νέφος» εξαπάτησης των πάντων της μορφής «εξαπατώ, εξαπατάς, εξαπατά ... εξαπατούν ...» προς όφελος μιας μικρής οργανωμένης μειοψηφίας.

Τέτοιες κοινωνίας με τραυματισμένη την αίσθηση της δικαιοσύνης και με ελαστικούς κανόνες ηθικής, πολύ εύκολα διολισθαίνουν σε ακραίες μορφές συμπεριφοράς τόσο κοινωνικής, όσο και πολιτικής.

Από όσα περιήλθαν σε γνώση μας ο Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων και ο τότε Αναπληρωτής Υπουργός, πιθανόν από κομματική ώθηση, ή ίσως από πολιτική επιλογή, ή μήπως από ανικανότητα (άγνοια, αδυναμία αποτελεσματικής λειτουργίας των υπηρεσιών που είχαν στην διάθεσή τους, λάθος σύμβουλοι) ή από άλλη αιτία, εξέδωσαν επίσημο Δελτίο Τύπου και νομιμοποίησαν ευκαιριακά-προεκλογικά, πανελλήνια, ανύπαρκτη τυπικά δομή. Πρόσφατα μάλιστα Περιφερειάρχης πρόσφερε αιγίδα σε συνδιοργάνωση με ανύπαρκτη τυπικά πανελλήνια δομή, εκθέτοντας όλους τους συμπολίτες σε έμμεση «αναγνώριση» της και σε απαξίωση των κανόνων λειτουργίας των αναγνωρισμένων δομών, που αναγνωρίζουν και εγκρίνουν τα ελληνικά δικαστήρια.

Αλλά και η αιγίδα σε εκχρηματισμένες εκδηλώσεις δομών της κοινωνίας των πολιτών, με χορηγίες-άλλοθι στην ιδιωτική οικονομία της ανελέητης ανταγωνιστικής αγοράς, εμπεριέχουν συγκαλυμμένες ιδιοτελείς business, που θα έπρεπε με πολύ προσοχή να ελέγχονται από όποια Περιφέρεια προσφέρει «αιγίδα» και κοινωνικό άλλοθι.

Ηθική είναι οι κανόνες επιβίωσης μιας κοινωνίας. Και στην επιβίωση δεν περιλαμβάνονται «φανταιζί» εκδηλώσεις κομματικών συνοικεσίων κυβερνητικών και περιφερειακών δομών, σε ακριβά ξενοδοχεία ή ακόμα και σε αξιπρεπή συνεδριακά κέντρα, με τα στερεότυπα της οικονομικής χλιδής, με εκτυπώσεις διαφημιστικών φυλλαδίων- τάχα προγραμμάτων και μη απαραίτητων δεξιώσεων σε χαλεπούς περιόδους, ή ακόμα και προσφερόμενες διανυκτερεύσεις σε «σταρ» του πολιτικού συστήματος εξουσίας.

Για την καταγραφή, Δημήτρης Μιχαηλίδης,

Α. Καμάρα 3, 54621 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, 2310 282682, 699 8282382, michaeld@otenet.gr