Γιατί μας κουράζετε; 17/03/15

Του Χάρη Πιτσίλκα

Αυτό θα ρωτούσα τον πρωθυπουργό μας, με αφορμή κλήση που δέχθηκα χθες βράδυ από μια φίλη. Ίσα που πρόλαβα να πω μια καλησπέρα και μετά ανέλαβε αυτή. Μου απηύθυνε ένα γενικόλογο, ρητορικό – υποθέτω – ερώτημα για το πώς βλέπω την κατάσταση κι εν συνεχεία μιλούσε ακατάπαυστα γύρω στα 9 λεπτά!

Καταλήξτε κύριε πρωθυπουργέ, πείτε αβίαστα το ναι σας κι εσείς! Σκύψτε το κεφάλι υποτακτικά να τελειώνουμε επιτέλους, υπάρχει κόσμος που βασανίζεται. Τα πρώτα στερητικά σύνδρομα κάνουν ήδη την εμφάνισή τους. Είμαστε εξαρτημένοι και θέλουμε τη δόση μας! Σας εκλέξαμε γιατί θέλαμε αλλαγή πλεύσης, θέλαμε διαπραγμάτευση, θέλαμε εφαρμογή άλλων πολιτικών... αλλά μάλλον δεν το εννοούσαμε και τόσο. Συνεχίστε σαν τους προηγούμενους σας παρακαλώ, τότε ίσως ησυχάσουμε. Ποια η προοπτική θα μου πείτε; Καμία, να συνεχίσουμε να δανειζόμαστε κι ας μην βγάζει πουθενά αυτό.

Προφανώς αν τα είχατε κλείσει, αν τα είχατε συμφωνήσει μέχρι τώρα, θα εξακολουθούσατε να κινείστε στην ίδια γραμμή με την απελθούσα κυβέρνηση αλλά δεν θα μας πείραζε τόσο... θα είχαμε κάτι χειροπιαστό βρε παιδί μου. Τότε βέβαια ως γνήσια αχάριστοι θα σας κατηγορούσαμε πως όλοι είστε ίδιοι, καμία διαφορά από τους άλλους! Τώρα που αν μη τι άλλο ορθώνετε ανάστημα, μας έχετε ’’βυθίσει’’ στην αβεβαιότητα και σε μια δίχως προηγούμενο περιπέτεια όπως χαρακτηριστικά μας πληροφορεί κάθε απόγευμα ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος.

Εγώ για να σας δώσω να καταλάβετε κατά βάθος προτιμώ τον Χαρδούβελη. Κοστούμι, γραβάτα, χωρίστρα, οικογενειάρχης, ξέρει να τελειώνει τη δουλειά πως το λένε! Και βγάζει και πέντε φράγκα στο εξωτερικό για μια δύσκολη στιγμή.

Οι περισσότεροι όμως δεν ξέρουν τι θέλουν κι αφού δεν ξέρουν ,γιατί παιδεύεστε και μας παιδεύετε; Είτε δεχτείτε ό, τι σας λένε από έξω είτε πέσετε άμεσα, να αναλάβει ο Αντώνης και ο Άδωνις γιατί έχω και τη γειτόνισσά μου που αγωνιά αν τελικά θα πάρει κι αυτό το μήνα τη ’’βουλγάρικη’’ πλέον σύνταξή της. Κι όσο να πεις ένιωθε μια κάποια σιγουριά με αυτούς τους δύο στο τιμόνι της χώρας.

Τέλος βέβαια υπάρχουν κι αυτοί –κατά βάση νέοι άνθρωποι με όνειρα αλλά και προβληματισμούς- που ήδη μετρούν μια πενταετία χαμένη, αν όχι κλεμμένη και αναρωτιούνται αν ποτέ κανείς θα τους την επιστρέψει ή έστω θα απολογηθεί για την απώλειά της. Γι’ αυτούς εδώ λοιπόν, τώρα που το ξανασκέφτομαι, ίσως και να υπάρχει λόγος να μας ’’κουράζετε’’. Λόγος σοβαρός...