Κοιτάζοντας συνανθρώπους στα μάτια

Του Θεόδωρου Κουτρούκη*

Επίκουρος Καθηγητής ΔΠΘ

 

Αν κοιτάξουμε ειδησεογραφικά sites και εφημερίδες θα δούμε πολλά ρεπορτάζ και φωτογραφίες για την κακή κατάσταση των πεζοδρομίων. Σε πολλά από αυτά τα (φωτο)ρεπορτάζ κυριαρχεί η κριτική για τον λανθασμένο σχεδιασμό ή τη χωροθέτηση των διαδρόμων όδευσης των τυφλών στα πεζοδρόμια.

Ενδεικτική φώτο πως πρέπει να είναι τα πεζοδρόμια

Στο Δήμο Ωραιοκάστρου δεν υπάρχουν τέτοια παράπονα. Γιατί απλούστατα δεν υπάρχουν οδηγοί όδευσης των τυφλών. Πρόκειται για τις ειδικές λωρίδες του δαπέδου από πλάκες διαφορετικής υφής και χρώματος από το υπόλοιπο δάπεδο, που αποσκοπεί στην καθοδήγηση και ασφαλή διακίνηση των ατόμων με προβλήματα όρασης. Από όσο γνωρίζω δεν έχουν στρωθεί πουθενά στο Ωραιόκαστρο, ειδικές ανάγλυφες πλάκες πεζοδρομίου.

Τι κι αν το θεσμικό πλαίσιο προβλέπει το δικαίωμα των τυφλών να διαθέτουν πρόσβαση σε δημόσιες και ιδιωτικές εγκαταστάσεις/ υπηρεσίες αλλά και σε χώρους συνάθροισης κοινού; Κανένας αρμόδιος δεν μερίμνησε για να ασκείται αυτό το δικαίωμα. Ούτε καν στο κέντρο της πόλης.

Δυστυχώς, το Ωραιόκαστρο είναι μια "φυλακή" για τους τυφλούς. Το γεγονός ότι κάποιοι συμπολίτες μας δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση σε βασικές υπηρεσίες - ακόμη και στο κέντρο της πόλης- είναι μια πυορροούσα κοινωνική πληγή.

Οι τυφλοί συνδημότες και επισκέπτες δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα πεζοδρόμια του Δήμου, αδυνατούν να επισκεφτούν μαγαζιά και κατοικίες και - γενικώς- κωλύονται να κινηθούν στο Ωραιόκαστρο. Κλεισμένοι μέσα στα σπίτια τους, απόλυτα εξαρτημένοι από συνοδούς είναι καθημερινοί μάρτυρες της μεγάλης απανθρωπιάς και των ελάχιστων ενοχών μας. Κι αυτό γιατί τους καταδικάσαμε χωρίς δίκη να ζουν σε μια ιδιωτική φυλακή, ενώ οι πραγματικοί ένοχοι είμαστε εμείς και ιδίως οι αρμόδιοι. Στο Ωραιόκαστρο του 2017, ποιος αλήθεια τολμά να κοιτάξει τους τυφλούς συνανθρώπους μας στα μάτια;

 *Ο Θεόδωρος Κουτρούκης είναι Επικ. Καθηγητής στο ΔΠΘ