Δε ξέρω αν θα ακουστεί ρομαντικό αυτό που θα πω και ειλικρινά δεν με πολύ βασανίζει αυτό..
Καθημερινά διαβάζω και ακούω για υποσιτισμένα παιδιά, αντικρίζω συνταξιούχους που έχουν γονατίσει με τα ψίχουλα που παίρνουν.. Κουβεντιάζω με νέους που ολοένα και περισσότεροι θέλουν να αναζητήσουν ένα καλύτερο αύριο, σε ξένες χώρες.
Ντρέπομαι που Άτομα Με Ειδικές "γυφτεύουν" αυτά που τους ανήκουν, αγχώνομαι όταν συναντώ ανέργους και παράλληλα εκνευρίζομαι με τον άνιωθο Έλληνα πολίτη.
Εξοργίζομαι με την εκκλησία που απλά παρακολουθεί σα θεατής την όλη κατάσταση, αντί να βοηθήσει οικογένειες που πραγματικά αυτή τη στιγμή την έχει ανάγκη!
Έρχονται Χριστούγεννα ρε γαμώτο και όλα αυτά τα παιδιά θα έχουν θλιμμένα πρόσωπα; Γιατί; Για το χατήρι κάποιων; Δε μπορώ να ζω σε μία Ελλάδα που επικρατεί τρομοκρατία, που όλοι φοβούνται να μιλήσουν. Είναι ντροπή ρε να πλακώνονται δύο ανήλικα μαθητόπουλα στο σχολείο επειδή ο ένας από τους δύο είναι Αλβανός. Γαμώ το φασισμό σας και την υποτιθέμενη σας Παιδεία! Είμαι σίγουρη πως πολλοί θα τα διαβάσετε όλα αυτά και θα τα προσπεράσετε, πολλοί πάλι θα βαρεθείτε να διαβάσετε τόσα πολλά, δικαίωμα σας, αλλά θυμηθείτε πως το να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας δεν είναι λύση.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΙΣΟΙ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΖΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ! ΜΗ ΓΥΡΝΑΤΕ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ!
:)
ΑπάντησηΔιαγραφή