Το γεφύρι της Πλάκας σε μια χώρα της… πλάκας!

Γράφει η Μαργαρίτα Ικαρίου, δημοσιογράφος

Σε μια χώρα που είναι γενικώς... "της πλάκας", διόλου περίεργο δεν φαίνεται το ότι κατέρρευσε εξαιτίας των έντονων βροχοπτώσεων και των άτονων πολιτικών περιπτώσεων, το ΜΟΝΑΔΙΚΟ στα Βαλκάνια ΜΟΝΟΤΟΞΟ ΓΕΦΥΡΙ της Πλάκας (στην Άρτα), το οποίο είχε χτιστεί τον 18ο αιώνα.

Που θα βρεθούνε τώρα... 45 μάστοροι κι 60 μαθητάδες; Ποιός, στα τωρινά μας «πέτρινα χρόνια» θα πελεκήσει την πέτρα και θα χτίσει αρμούς; Πλέον, όλη η... "μαστοριά" του Νεοέλληνα, έχει εξαντληθεί στο να καταφέρνει να ζει καθημερινά ΧΩΡΙΣ ΠΟΡΟΥΣ, χωρίς ελπίδα -και το χειρότερο- χωρίς πατρίδα!!!

Βέβαια, για κάποιους λιγοστούς, η δική τους "μαστοριά" εξυφαίνει την εξαπάτηση των πολλών. Παραθυρολάγνοι κι αιθεροβάμονες, τερατολόγοι και παραφιλολογούντες, ανίκανοι και ανίδεοι, τζάμπα μάγκες κι επικίνδυνοι τσαμπουκάδες, επαΐοντες της μπουρδολογίας και μάστορες της ψηφοθηρίας.

Το συνταγματικό τόξο των αγεφύρωτων δήθεν τάχα μου ιδεολογικών διαφορών και των ομογενοποιημένων -σα ληγμένα γιαούρτια- πολιτικών «προσφορών», κατέληξε να παρασυρθεί από τη χρυσαύγουλη βροχή. Δεν το πήρε ακόμη το… ποτάμι, ωστόσο, αυτό μπορεί και να μην αργήσει, αν η δημοκρατία παραμείνει απροστάτευτη στις καιρικές και τις καιροσκοπικές συνθήκες.

Το ανάθεμα σε όσους αγνόησαν τα αιτήματα υποστήλωσής του, ρίχνουν οι Ηπειρώτες και δικαίως. Η «Ακρόπολή» τους, το σύμβολο των αγώνων για ελευθερία, μπλέχτηκε με τα κύματα λάσπης και ροβολά προς τη θάλασσα. Η συμφωνία Πλάκας-Μυρόφυλλου, ξεχάστηκε ανάμεσα σε πολιτικές της… πλάκας και σε μύρια φύλλα και… φτερά. Από τον πρωτομάστορα Κωνσταντίνο Μπέκα που το χτισε το 1866, περάσαμε στον… «αστυνόμο Μπέκα» που θα ψάχνει, ως καρικατούρα, τις ευθύνες ανάμεσα σε ανίκανους ανευθυνουπεύθυνους.

Γύρω μας, ο τόπος καταρρέει! Εμείς ωστόσο, έχουμε επιδοθεί σε μια καινουριοφανή εθνική ανάταση τσαμπουκαλέματος, εξαιτίας του παιδικού παιχνιδιού «α-μπε-μπα-μπλουμ-νάι-σελ-μπλουμ-α-μπε-μπα-μπλουμ-βα-ρου-φα-μπλιμ-μπλούμ».

Η Κυβέρνηση υποσχέθηκε τάχιστα μελέτη αποκατάστασης. Ελπίζω πάντως να μη χρειαστεί, για να θεμελιωθεί εκ νέου το γεφύρι, να "στοιχειώσουν" τη... γυναίκα του πρωτομάστορα. Διότι, ως γνωστόν, η «γυναίκα» είναι εκείνη που, ανά τους αιώνες, καταλήγει να... "την πληρώνει"!