Ημερίδα για τις Διεθνείς πρακτικές στα Μουσεία και στους Φίλους Μουσείων στην Γέφυρα-Τόπσιν Θεσσαλονικης.

Mε την ευκαιρία της Διεθνούς Ημέρας των Μουσείων την 18η Μαΐου Ο Σύλλογος Φίλων Μουσείου Βαλκανικών Πολέμων διοργανώνει την Κυριακή 29 Μαΐου 2011στην Γέφυρα-Τόπσιν Θεσσαλονικης  Ημερίδα για τις Διεθνείς Πρακτικές στα Μουσεία και στους Φίλους Μουσείων.

Το πρόγραμμα της εκδήλωσης περιλαμβάνει:

10.30π.μ επίσκεψη - ξενάγηση στο Στρατιωτικό Μουσείο Βαλκανικών Πολέμων στη Γέφυρα- Τόπσιν Θεσσαλονίκης, Ιστορική έδρα του Δήμου Χαλκηδόνας.
12.00π.μ ενημέρωση από την κυρία Λίλα ντε Τσάβες στο Πνευματικό κέντρο του Ι.Ν. Παναγίας Ρευματοκρατούσας στη Γέφυρα Θεσσαλονίκης.

Λίγα λογία Μουσείο Βαλκανικών Πολέμων στη Γέφυρα-Τόπσιν Θεσσαλονίκης: 

Πηγή  www.imma.edu.gr

Το μουσείο, που δημιουργήθηκε το 1999, βρίσκεται στη Γέφυρα, ένα χωριό που απέχει 25 χλμ. από τη Θεσσαλονίκη, δίπλα στην Εθνική Οδό Θεσσαλονίκης-Έδεσσας. Το κτίριο όπου στεγάζεται το μουσείο, χρησιμοποιήθηκε στις 25 Οκτωβρίου 1912 για τις διαπραγματεύσεις μεταξύ του Έλληνα αρχιστράτηγου Κωνσταντίνου και των αντιπροσώπων του διοικητή των οθωμανικών δυνάμεων Χασάν Ταχσίν πασά για την αναίμακτη παράδοση της Θεσσαλονίκης στον ελληνικό στρατό.

Αποτελούσε το κεντρικό κτίριο του αγροκτήματος Μοδιάνο, που δημιουργήθηκε το 1906 από τον Γιακό Μοδιάνο, και που περιλάμβανε επίσης πλήθος βοηθητικών κτιρίων και υποστατικών. Ο πατέρας του Γιακό, ο Σαούλ Μοδιάνο, ήταν ο δεύτερος μεγαλύτερος ιδιοκτήτης ακινήτων στην Οθωμανική αυτοκρατορία.

Στο μουσείο εκτίθενται πίνακες, λιθογραφίες, χάρτες, φωτογραφίες, ξίφη, παράσημα, όπλα, στολές, και άλλα κειμήλια του ελληνικού, του τουρκικού, του βουλγαρικού, του σερβικού, του μαυροβουνιώτικου και του ρουμανικού στρατού. Τα κειμήλια εκτίθενται στο ισόγειο του κτιρίου, σε προθήκες, αφιερωμένες σε κάθε στρατιωτική δύναμη χωριστά.

Τα όπλα που εκτίθενται είναι ελληνικά, βουλγαρικά, τουρκικά, όπως το ελληνικό και το βουλγαρικό τυφέκιο μάνλιχερ Μ1903, το τουρκικό μάουζερ, το ελληνικό πιστόλι Μπέργκμαν Μπαϊάρντ Μ1908, το τουρκικό Σμιθ και Ουέσσον, όλη η σειρά των ξιφών του ελληνικού και του βουλγαρικού στρατού. Οι πίνακες απεικονίζουν την ηγεσία του ελληνικού στρατού και του στόλου, τον Ταχσίν πασά να υπογράφει την παράδοση της Θεσσαλονίκης, και τις σημαντικότερες στιγμές των μαχών των Βαλκανικών Πολέμων. Σε μεγάλο ποσοστό διατηρείται η επίπλωση της εποχής, η οποία μάλιστα εμπλουτίστηκε με έπιπλα που φυλάσσονταν μέχρι τώρα στις αποθήκες του στρατού.

Στο προαύλιο χώρο του μουσείο κατασκευάστηκε ταφικό μνημείο του Χασάν Ταχσίν πασά και του γιου και υπασπιστού του Κενάν Μεσαρέ, στο οποίο μνημείο εναποτέθηκαν τα οστά τους.

Λίγα λογία για την Πρόεδρο της Ελληνικής Ομοσπονδίας Συλλόγων Φίλων Μουσείων (ΕΟΣΦΙΜ) και Γενική Γραμματέα της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Φίλων Μουσείων (W.F.F.M.) κυρία Λίλα ντε Τσάβες: 
Πηγή Καθημερινή

H εικόνα που έχουμε στο μυαλό μας για τους ανθρώπους που προσπαθούν να στηρίξουν οικονομικά ένα μικρό ή μεγάλο μουσείο, συνοψίζεται συνήθως στο εξής τρίπτυχο: κοσμικοί, εύποροι, αστοί. H Λίλα ντε Tσάβες, ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος της Ελληνικής Ομοσπονδίας Φίλων Μουσείων και νυν γενική γραμματέας της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Φίλων Μουσείων έχει πραγματοποιήσει πολυετή αγώνα για να καταργήσει το στερεότυπο. Στόχος της είναι να συσπειρώσει τους πολίτες γύρω από τους πολιτιστικούς φορείς, να αναπτύξει αυτήν τη μορφή εθελοντισμού και να ευαισθητοποιήσει το κοινό για τις παράπλευρες δράσεις των μουσείων. Tο όραμά της –όπως εξηγεί στην «K»– είναι να πείσει όλο και περισσότερο κόσμο να «υιοθετήσει» ένα μουσείο, δείχνοντας εμπράκτως το ενδιαφέρον του για τον πολιτισμό.

Η πρώτη συνεργασία

Ελληνίδα που πήρε το ξενικό επίθετο του Iσπανού συζύγου της, η Λίλα ντε Tσάβες ξεκίνησε να ασχολείται με την υπόθεση των Μουσείων από το 1977 όταν χρημάτισε ειδική επιστημονική συνεργάτης του μουσείου Μπενάκη. Πιο πριν είχε σπουδάσει κοινωνικές και πολιτικές επιστήμες στη Γενεύη. Επίσης, είχε μελετήσει ιδιαίτερα το κόσμημα και την αργυροχρυσοχοΐα, με ειδίκευση στα ιστορικά υφάσματα, κοσμήματα και ενδυμασίες. H συνεργασία με το Μουσείο Μπενάκη και τον Άγγελο Δεληβοριά την οδήγησε στη γνωριμία της με τους λίγους τότε ανθρώπους που συναπάρτιζαν τον Σύλλογο Φίλων του Mουσείου, ο οποίος είχε δημιουργηθεί μετά το θάνατο του ιδρυτή Αντώνη Μπενάκη το 1957: «Tότε τα μέλη ήταν ελάχιστα και σχεδόν όλοι διακεκριμένες προσωπικότητες όπως ο Τσάτσος και γλωσσολόγος Μανώλης Χατζιδάκις. Για να εισέλθει κανείς σε αυτόν τον κύκλο υπήρχε λίστα αναμονής και απαιτούσε σκληρή προσπάθεια. Mέσα σε 30 χρόνια τα 300 μέλη έγιναν σήμερα περίπου 1.500, γεγονός που αποδεικνύει ότι δεν χρειάζεται να ανήκει κανείς στην κοινωνική ή οικονομική ελίτ για να ασχοληθεί με τις δράσεις ενός πολιτιστικού οργανισμού», εξηγεί η Λίλα ντε Tσάβες.