Βλέπω το Σταυρό που κουβαλάς στην ανηφοριά ενός άδικου τόπου

Του Τάσου Μάρκελλου

Βλέπω το Σταυρό που κουβαλάς στην ανηφοριά ενός άδικου τόπου,
βασανισμένος από καταδικασμένη γενιά.
Πιστεύω μέχρι την ύστατη στιγμή
ότι θα παρατήσεις το βασανιστήριο
αναλαμβανόμενος στους Ουρανούς.
Με αστραπές και βροντές,
με δόξα, αποκαλύπτοντας την παντοδυναμία Σου.

Όταν το πρώτο καρφί περνά τη σάρκα Σου
δεν μπορώ να συνεχίσω να σκέφτομαι
Νόμιζα ότι Σε γνωρίζω, έκανα λάθος.

Ξέρω ότι είσαι εδώ για μένα
αλλά δεν μπορώ να κατανοήσω πια…
Οι παράλυτοι περπάτησαν και οι λεπροί καθαρίσθηκαν
αλλά εσύ σταυρώνεσαι…
σταμάτησε το μυαλό μου.
Σηκώνεται ο Σταυρός και Εσύ κρεμιέσαι πάνω του…
σταμάτησε κι η καρδιά μου.

Σκόνη, ιδρώτας και αίμα
αγωνιώδεις ανάσες και απάθεια.
Ανοίγεις την πόρτα του Παραδείσου Σταυρωμένος.
Ο πρώτος μόλις μπήκε.
Συγχωρείς τους στρατιώτες.
Προσκλήσεις αγιότητας.
Μια στιγμή το σύμπαν σωπαίνει και ύστερα…

«Θεέ μου, Θεέ μου γιατί με εγκατέλειψες;»

Η ιστορία σχίζεται στα δυο.
Κομματιάζεται και η ύπαρξή μου.
Αποκαλύπτομαι,
κάθε κομμάτι μου είναι μπροστά μου
…κι αρχίζω να κλαίω…

Δεν σταματάω να κλαίω Κύριεv

Κλαίω βλέποντας την Αγάπη Σταυρωμένη
και την ψυχή μου να αναζητά προϋποθέσεις.

Κλαίω βλέποντας το αίμα Σου να χύνεται στη γη
ενώ το δικό μου τρέφει τις ψευδαισθήσεις μου.

Κλαίω όταν κοιτάζεις το πρόσωπό μου
που αυτεξουσίως θρυμματίζω.

Κλαίω γιατί Εσύ στο Σταυρό πιστεύεις στον άνθρωπο.
Εγώ δεν πιστεύω ούτε στον άνθρωπο, ούτε στο Θεό.

Κλαίω γιατί παραμερίζεις τη Θεότητά Σου ευχαρίστως, για μένα.
Εγώ δεν αποχωρίζομαι την αυταρέσκειά μου, για κανένα.

Κλαίω γιατί δεν ζητάς τίποτα
ενώ εγώ τα θέλω όλα.

Κλαίω γιατί ποτέ δεν κατάλαβα
αν και μου λες τα πάντα.

Κλαίω αναγνωρίζοντας την άρνησή μου.

Τα άστρα και οι θάλασσες,
οι άνεμοι και το χώμα
με περιμένουν να σηκωθώ
…και κλαίω

Με κοιτάζεις βαθιά στα μάτια…
Σοφία και Δύναμη.
Εσταυρωμένη Αγάπη.
Η Παντοκρατορία της θυσίας και της διακονίας.
Ανεστραμμένη πυραμίδα.
Ο πρώτος έσχατος.
Όλα ανάποδα, όλα αλλιώς, αναποδογύρισμα.

Επιστροφή στη Βασιλεία που είναι και έρχεται…
Με κοιτάζεις βαθιά στα μάτια...

«Τετέλεσται»

Όλα τελειώνουν εδώ.
Η ιστορία του κόσμου σταματά στο Γολγοθά.
Τα δάκρυά μου στερεύουν.
Ο ήλιος κρύβεται, η γη σείεται.
Όλα τελείωσαν εδώ.

Τρεις ημέρες απέχει ο θάνατος από τη ζωή…
Με ελπίδα αιωνιότητας συνεχίζω να ατενίζω το Σταυρό Σου, γεμάτος απορίες.
Τρεις ημέρες απέχουν οι εξηγήσεις…
Κάνε την καρδιά μου δεκτική στην Αλήθεια.

Τρεις ημέρες…
Κι όλα θα αρχίσουν καινά.

Σὲ τὸν ἀναβαλλόμενον τὸ φῶς ὥσπερ ἱμάτιον προσκυνώ και περιμένω, αγαπημένε Κύριε!