Ο Δρόμος έχει την δίκη του ιστορία Κουφάλια - Νέο Καβακλή

Γράφει ο Βαλκανίδης Δήμος εκ Κουφαλίων 

tamystikatoubaltou.blogspot.

Θα επιθυμούσα να εκφράσω μία βαρυσήμαντη Πρόταση προτροπής, που αφορά την Γενέτειρα μου τα Κουφάλια Θεσσαλονίκης, απευθυνόμενος εξ αρχής κατά κόρον, στους Τοπικούς επιφανείς άρχοντες, των πολιτικών πεπραγμένων του τόπου μου.

Και εν συνεχεία στους απλούς καλοπροαίρετους συνδημότες μου, με κύριο γνώμονα χαρακτηριστικό τους, δια της διαχρονικής εντρυφήσεως, την ανόθευτη Ιστορική διαδρομή, της κατεξοχήν παραδόσεως. Εν γένει ώστε να ενθυμούνται οι παλαιοί, αλλά και να μαθαίνουμε οι πλήρως ανιστόρητοι νέοι, τις ρίζες της καταγωγής τους, δια της κληρονομικής παρακαταθήκης. Εν ολίγοις συμβολικά πάντοτε, στα 100 χρόνια από τότε που ήρθαν οι Πρόσφυγες από το Καβακλή της Ανατολικής Ρωμυλίας ή αλλιώς Βόρειας Θράκης, το 1924-2024, εμφανώς ξεσπιτωμένοι και κυνηγημένοι, ως αποδιοπομπαίοι τράγοι, εναργώς σαν τα πουλιά, μόνο και μόνο επειδή ήταν Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί, που ανήκαν στο Οικουμενικό Πατριαρχείο την Κωνσταντινουπόλεως ή Νέας Ρώμης. Ως εκ τούτου Προτείνω εμφανώς ανεπιφύλακτα, για να ξαναζωντανέψουμε καλλιεργώντας, την ανόθευτη καθάρια εις το ακέραιο Ιστορική Διαδρομή, να προσθέσουμε στο Πατροπαράδοτο Όνομα των Κουφαλίων, μία Παύλα-και από δίπλα να αναγράφει ΝΈΟ ΚΑΒΑΚΛΉ ως ΚΟΥΦΆΛΙΑ- ΝΕΌ ΚΑΒΑΚΛΉ. Επομένως όπως ευκόλως αντιλαμβάνεστε όλοι σας, δεν προτρέπω διόλου, να αποκρύψουμε δια του συμφεροντολογικού μας στείρου γεωγραφικού τοπικισμού, το Πατροπαράδοτο Όνομα των ΚΟΥΦΑΛΊΩΝ, που άλλωστε όλοι μας θέλοντας και μη, είμαστε άρρηκτα συνδεδεμένοι και Ενωμένοι μαζί του, θέλοντας και μη, δια της πολύχρονης πολλαπλής χρήσης του. Επιπροσθέτως ούτε ο εκάστοτε, να χρησιμοποιεί όποια Ονομασία από τις δύο αμφότερες τον βολεύει και εμφανώς τον εξυπηρετεί, ικανοποιώντας την Εθνική του γεωγραφική υπόσταση, προς θεού διχαστικές πολωτικές τάσεις αυτοκτονίας, δια της συγχυσμένης κρίσεως ταυτότητας δεν διαθέτω. Απλώς προσπαθώ να Ενώσω Παντρεύοντας, διακριτικά ισορροπημένα, μέσω της διαχρονικής ανόθευτης, ιστορικής καθάριας διαδρομής, μετριοπαθώς ηπίως, το Παλιό με το Νέο, ώστε να εξέλθει αρμονικώς το ειρηνοποιό Καινούργιο. Διότι η πλειοψηφία της Κωμοπόλεως των Κουφαλίων, των περίπου 8,500 με 9.000 κατοίκων, του ενός αιώνος ζωής εν πολλοίς, τουλάχιστον μετριοπαθώς το 60% σίγουρα, κουβαλάει μέσα εις τις φλέβες του αίματος της, χωρίς προφανώς να το γνωρίζουν, λόγω της ως είθισται, ανιστόρητης αμιγώς ιδιοτελέστατης, συμφέρουσας κομματικοποιημένης παιδείας, των σχολείων που υποτίθεται αποφοιτούν.

Εν προκειμένω έναν κυνηγημένο και ξεσπιτωμένο Έλληνα Πρόσφυγα, εν μέρει άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο, καθώς έλκει την επιμέρους καταγωγή του, από την εν λόγω περιοχή, της σκλαβωμένης αλύτρωτης Ελληνικής επαρχίας, της Ανατολικής Ρωμυλίας και συγκεκριμένα από το Καβακλή. Παράλληλα Προτείνω πάντοτε στα 100 χρόνια, της αφετηρίας δια της εκκινήσεως, που ήρθαν οι Πρόσφυγες πρόγονοι μας, σε τούτο τον φιλόξενο τόπο, δια της εγκάρδιας Υποδοχής, των εναπομεινάντων ελαχίστων πλειοψηφικά, Ελλήνων Εντόπιων δίγλωσσων Μακεδόνων, του λεγόμενου Γηγενή Πατροπαράδοτου Στοιχείου, των Αξιοσέβαστων και Αξιομνημόνευτων, Αξιαγάπητων δίγλωσσων Ελλήνων Μακεδόνων, δηλαδή το 2024-1924. Εν δυνάμει ο Δρόμος που συνδέει ενώνοντας, την πέριξ διπλανή Περιοχή της Χαλκηδόνας, με τα τοπικά ημέτερα Κουφάλια, να Ονομασθεί τιμήν ένεκεν, προς τιμήν του, ως Δρόμος ΝΈΟ ΚΑΒΑΚΛΉ, συμβολικά πάντοτε. Ως εκ τούτου ώστε να συντηρούμε ανόθευτη την ιστορική παρακαταθήκη, της κατεξοχήν κληρονομιάς μας, εν γένει την Ελληνική μας μνήμη, της καταγωγής, δια της παραδόσεως. Εν συνεχεία καθώς είναι ο ίδιος εναργώς Δρόμος της διαδρομής, που κατέφθασαν με τα κάρα οι ξεριζωμένοι και ξεσπιτωμένοι Πρόσφυγες από το Καβακλή της Ανατολικής Ρωμυλίας, οι πρόγονοι μας εν πολλοίς, τον Απρίλιο του 1924. Εν τω μεταξύ ως ελάχιστο χρέος τιμής και εσαεί ευγνωμοσύνης, μόνο που τότε ήταν χωματόδρομος και εν γένει λασπωμένος απόμακρος καρόδρομος και σε άθλια κατάσταση, ενώ την σήμερον περιποιημένος, λόγω του αιώνος που παρήλθε, θέλοντας και μη, δια της τεχνολογία της επιστήμης. Προσωπικώς έχω εύλογα παράπονα διαμαρτυρίας, διότι στη γενέτειρα μου τα Κουφάλια Θεσσαλονίκης, η μοναδική Πινακίδα του Δρόμου της Διευθύνσεως, που αναγράφει την Ονομασία ΚΑΒΑΚΛΉ, βρίσκεται έναντι του Γυμνασίου των Κουφαλίων. Παράλληλα και πλήρως απομονωμένη και εν γένει στραπατσαρισμένη, υπενθυμίζοντας μας υποτίθεται τις ρίζες μας, των κατεξοχήν πατροπαράδοτων διαχρονικών αξιών μας, δια της ιστορικής διαδρομής. Εν αντιθέσει όμως αφιερώνοντας μόνο, δείχνοντας μας ένα απόμακρο χωματένιο μονοπάτι του δρόμου, μόλις και μετά βίας, 2 απόμακρων δήθεν γειτονιών, δια των ελαχίστων σπιτιών που το συνοδεύει, και δεν υπερβαίνουν αριθμητικώς, ούτε στα δάκτυλα του ενός χεριού, των 200μ, ενώ δεν χωρά ούτε δύο αυτοκίνητα αμφότερα μαζί, να το διασχίσουν. Και σας ερωτώ ευλόγως, αυτό το εσώκλειστο στενότατο συντηρητικό, απόμακρο και πλήρως περιορισμένο, δια της απομονώσεως, χωματένιο μονοπάτι που δρόμου της Διευθύνσεως του Δρόμου, δικαιούται η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων των Κουφαλίων, που έλκει την επιμέρους καταγωγή τους, από το αλύτρωτο και αλησμόνητο Κομμάτι, της Ελληνικής Επαρχίας του Καβακλή, της Ανατολικής Ρωμυλίας; Έτσι αλγεινώς υποτονικά αδιαφόρως, συντηρούμε άσβεστη, την Ορθόδοξη Χριστιανική μας Ελληνική μνήμη, δια της Πατροπαράδοτης Κληρονομιάς μας;

Απεναντίας από την άλλη όμως, η πλήρης αντίθεση του παραλογισμού, δια της εμφανής παραφροσύνης, οι αμιγώς συμφέρουσες ιδιοτελώς κομματικοποιημένης, Επιβλητικές Κεντρικές Διευθύνσεις του Δρόμου, εναργώς όπως της Μελίνας Μερκούρη και του Γεωργίου Γεννηματά. Συν τοις άλλοις, ή όπως άλλες ποικίλες απρόσωπες έωλες γενικότητες, της Οδού Διευθύνσεως Καλλιθέας, της Νίκης, της υποτιθέμενης Αρχαίας Θέας Αθηνάς, του Αλεξανδρινού Ποιητή Κωνσταντίνου Καβάφη, με τις προσωπικές του ιδιαιτερότητες, και ου το καθεξής. Καθώς όπου υπάρχει η στείρα γενικότητα των αοριστιών, εκεί θα συναντήσεις και την επιπολαιότητα εν πολλοίς. Εν αντιθέσει λες και διαθέτουμε έλλειψη από Ήρωες, των κατεξοχήν Ένθεων Προτύπων της Φιλοπατρίας, αυτές που προανέφερα, διασχίσουν περίλαμπρα μεγαλοπρεπώς, από την μία άκρη των Κουφαλίων, μέχρι την άλλη, την Κωμόπολη μας αλγεινώς. Διότι εμφανώς εξυπηρετούν, τις συμφέρουσες πολυποίκιλες κομματικές τους σκοπιμότητες, των επιδιώξεων δια των κομματαρχών τους, και ο νοών νοείτω. Παράλληλα πολύ κατώτεροι των περιστάσεων διαχρονικώς, υπήρξαν δυστυχώς και με βαθύτατη λύπη μου το ομολογώ, και οι εν μέρει συμπαθέστατοι κατά τα άλλα, τοπικοί χορευτικοί σύλλογοι των Καβακλιωτών, και εν γένει Θρακιωτών, και τον συν αυτών χοροδιδασκάλων τους, υπευθύνων αρμοδίων. Επειδή ως γνωστόν, καλλιεργούσαν επιλεκτικώς μονομερώς, μόνο τις χορευτικές παραδόσεις των κατεξοχήν στολών τους, όπως επίσης και των τοπικών εδεσμάτων, συν τοις άλλοις και της εύγλωττης τοπολαλιάς. Εν αντιθέσει όμως δεν προβάλουν διόλου, μα απολύτως διόλου, όπως κανονικώς θα έπρεπε και όφειλαν, την πατροπαράδοτη ιστορική διαδρομή, της αλησμόνητης προσφυγικής Ελληνικής Ανατολικής Ρωμυλίας του Καβακλή. Παράλληλα ούτε και προφανώς πίεσαν ποτέ τους δημοκρατικώς, την εκάστοτε τοπική Δημοτική Αρχή, να προβληθεί όπως άλλωστε αρμόζει, στην εκάστοτε συντριπτική δημοκρατική πλειοψηφία και ταιριάζει, το Πατροπαράδοτο πάλαι ποτέ, όνομα της καταγωγής των προγόνων τους, ορμώμενοι από το Καβακλή της Ανατολικής Ρωμυλίας. Επιπροσθέτως επειδή δεν μου αρέσει να αδικώ, υπάρχει Διεύθυνση Δρόμου στα Κουφάλια, που ονομάζεται Ανατολικής Ρωμυλίας, και εν γένει προβάλει ολόκληρη την αλησμόνητη προσφυγική Περιοχή, αλλά όχι το συγκεκριμένο τόπο, που ήρθαν οι πρόγονοι μας, του Καβακλή.

Εν κατακλείδι να μην τα πολυλογώ, στα Ορθόδοξα Χριστιανικά Εθνικά ιστορικά δρώμενα, των πεπραγμένων, δια της φιλοπατρίας των Πρότυπων διαχρονικών Αξιών, για όσους προφανώς διαθέτουν αυξημένους, αμερόληπτους αντικειμενικούς οφθαλμούς, ο τόπος μου τα Κουφάλια Θεσσαλονίκης, θνήσκουν προς το κατήφορο της νόθευσης της διαδρομής, καθώς κινούνται εμφανώς αδιάφορα υποτονικά. Εν γένει δια της υποτέλειας, και μη υπερβάσεως, μη δεχόμενοι να προβάλουν προωθώντας περαιτέρω, με εμφανή απόκρυψη του Ορθόδοξου Χριστιανικού, Εθνικού φρονήματος, αλλά και προσανατολισμού πολλοίς. Εν αντιθέσει παρά μόνο προωθούν ως γνωστόν, επιλεκτικώς μονομερώς αμετροεπώς φανατικώς, την συμφέρουσα κομματική καταναλωτική προσέγγιση, της προσκυνήσεως στον θεό χρήμα. Όσον αφορά τα υποτιθέμενα Ελληνικά σχολεία των εκπαιδευτηρίων, ούτε λόγος να γίνεται, αστεία λόγια και μόνο να το σκεφτόμαστε, πλήρως αδιάφορα επιδερμικά τοις πάσι, εις το Ορθόδοξο Χριστιανικό δόγμα, που απορρέει από Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως και Νέας Ρώμης. Εν γένει με διεθνή προσανατολισμό, της σύγχρονης πολυποίκιλης δια της παγκοσμιοποιήσεως Βαβέλ, του ανθελληνισμού τους, συμφεροντολογικά κομματικοποιημένα ιδιοτελώς. Εν τέλει εάν θεωρούν κάποιοι, ότι τα τέκνα τους, θα εξέλθουν από τις αίθουσες της διδασκαλίας τους, ως συνειδητοποιημένοι Έλληνες Χριστιανοί Ορθόδοξοι τοις πάσι, απλά τους λέγω καλοπροαίρετα πάντοτε, πως διαθέτουν ουτοπικές αιθεροβάμονες ψευδαισθήσεις. Εν προκειμένω που θα μάθουν να αντιστέκονται αξιοπρεπώς, ασυμβίβαστα κινούμενοι, εις στις πολυποίκιλες Ορθόδοξες Χριστιανικές τους καταβολές, και συνάμα Εθνικές προκλήσεις του μέλλοντος, ενώ θα κληθούν να έρθουν ενώπιο ενωπίω, θέλοντας και μη, εις τον καθημερινό αγώνα του βίου της φουρτούνας, δια της τρικυμίας της ζωής τους. Εκ του διαχρονικού ιστορικού γίγνεσθαι, την Ανατολική Ρωμυλία ή αλλιώς γεωγραφικώς Βόρεια Θράκη, την αποκαλούσαν οι ίδιοι οι Τούρκοι κατακτητές, στην αναρίθμητη χαώδης Οθωμανική τους Αυτοκρατορία, των πολλαπλών τους βάρβαρων καταπιεστικών 5 αιώνων, ως Ρουμ και Ελλή, εν ολίγοις η Γη των Ρωμιών η γη των Ελλήνων. Στο συνέδριο του Βερολίνου, τον Ιούνιο του 1878, ανακηρύχθηκε για πρώτη φορά, Αυτόνομο-Ανεξάρτητο Κρατίδιο, εν μέρει Ελληνικό, καθώς η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της, υπήρξαν Έλληνες Χριστιανοί Ορθόδοξοι, που ανήκαν θρησκευτικώς στο Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως και Νέας Ρώμης. Ως εκ τούτου περιτριγυρισμένοι από τους Επίσημους Οθωμανούς Κατακτητές, αλλά και τους ανεπίσημους εθνικιστικούς αιρετικώς, σχισματικούς Βούλγαρους κομιτατζήδες, δια της Εξαρχίας που έδρευε στην Σόφια.

Μετέπειτα το Σεπτέμβριο 1885 την κατέλαβαν οι Κομιτατζήδες Βούλγαροι πραξικοπηματικά, αυταρχικά εν πολλοίς, ενώ η τότε Ελλάδα, που έφτανε τα σύνορα της Βορείως, μέχρι τα Τέμπη του Πηνειού Ποταμού, προκήρυξε επιστράτευση διαμαρτυρίας, μέχρι τον Μάιο του 1886, εν συνόλω επί 9 ολόκληρους μήνες παρακαλώ. Εν αντιθέσει αλλά δυστυχώς, οι υποτιθέμενοι εκ δυτικής αιρετικής εσπερίας, σύμμαχοι μας οι Αγγλογάλλοι, περικύκλωσαν με τα πανίσχυρα πλοία τους, τις μόλις ελεύθερες Ελληνικές παραθαλάσσιες ακτές, ώστε να καταπνίξουν τις Ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις διαμαρτυρίας, των εύλογων αντιδράσεων, για να μην τους συνδράμει εν πολλοίς, και εν γένει να συμβιβαστεί στην πραξικοπηματική αυταρχική παραχώρηση, της Αμιγώς Ελληνικότατης αυτής Βορειοθρακικής Ανατολικορωμυλιώτικης Περιοχής. Εν συνεχεία τον Ιούλιο του 1906, υπήρξε το μεγάλο ανθελληνικό πογκρόμ, της εκδιώξεως του Ελληνικού στοιχείου της Ελληνικής Επαρχίας, της Ανατολικής Ρωμυλίας ή αλλιώς Βόρειας Θράκης, δια της Μαύρης Θάλασσας, της Αγχιάλου, της Μεσημβρίας, Σωζόπολης, Βάρνας, Πύργου, Φιλιππούπολης, Καβακλή. Καθώς οι εχθρικοί αιματοπότιστοι, σχισματικοί Κομιτατζήδες Βούλγαροι, έκαψαν πολλαπλώς ανηλεώς βιαίως, κακήν κακώς αγρίως, τα πολλαπλά Ελληνικά σπίτια, τις Εκκλησίες, τα σχολεία, ώστε να αναγκασθούνε θέλοντας και μη, οι Έλληνες να απομακρυνθούνε από τις Πατρογονικές τους εστίες, συν τοις άλλοις άγνωστος αριθμός Ελλήνων Ανατολικορωμυλιωτών θανατώθηκαν δια τους εμφανή τους ξεριζωμού. Υστερόγραφο και το 1924, τα εναπομείναντα υπολείμματα του Ορθόδοξου Χριστιανισμού, που ανήκαν στο πάλαι ποτέ Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως και Νέας Ρώμης, δια του εν γένει Ελληνισμού, της Ανατολικής Ρωμυλίας ή αλλιώς Βόρειας Θράκης, θέλοντας και μη. Παράλληλα αναγκάστηκαν βιαίως και αγρίως κακήν κακώς, και εκπατρίσθηκαν, ξεσπιτώθηκαν κυνηγημένοι εναργώς σαν τα πουλιά, ώστε να βρούνε την νέα τους Πατρίδα διαφυγής, εις τα Κουφάλια Θεσσαλονίκης. Ενώ οι σημερινοί απόγονοι τους θεωρούμαστε όλοι εμείς, που αρνούμαστε πεισματικά διακαώς, να ξεχάσουμε την καταγωγή μας, δια της σύγχρονης αγέλης της χοάνης, της διεθνιστικής παγκοσμιοποιήσεως, ενθυμούμενοι τις πατροπαράδοτες ρίζες των προγόνων μας, και δεν επιθυμούμε να υποστούμε την ευνουχισμένη, εσκεμμένη κομματική ιδιοτελέστατη λήθη.

Εν τέλει πάρα πολλοί πρόσφυγες Ανατολικορωμυλιώτες Καβακλίωτες, τις πρώτες ημέρες της παρουσίας τους, στα Ελληνικά Μακεδονικά Κουφάλια, είτε τα Άνω, είτε τα Μεσαία, είτε τα κάτω, καθώς τότε ήταν χωρισμένα σε τρία μέρη πέριξ τοποθεσιών, πέθαιναν πολλαπλώς, από την Ελονοσία των τσιμπημάτων των Κουνουπιών. Εν ολίγοις ο παρακείμενος Αξιός Ποταμός, ήταν γεμάτος από έλη πολλαπλών Κουνουπιών, και μάλιστα ξεχείλιζε πολλαπλώς, δια της μολυσματικής τους ελονοσίας των τσιμπημάτων. Συν τοις άλλοις, όπως επίσης και τα πηγάδια του νερού, ήταν μολυσμένα μη καθαρά προς χρήση, και καθημερινώς σε όλες τις γειτονιές των νεοεισερχόμενων προσφυγικών Κουφαλίων, υπήρχαν πολλαπλοί νεκροί φέρετρων, και για αυτό άλλωστε, αναγκάσθηκαν και απομακρύνθηκαν κακήν κακώς αγρίως βιαίως, πάρα πολλοί πρόσφυγες από τα καταραμένα για αυτούς Κουφάλια, με προορισμό το Πολύκαστρο του Κιλκίς,, το Αιγίνιο Πιερίας και το Κίτρους. Εν γένει όταν φυσούσε ο Βαρδάρης, οι Πρόσφυγες ήταν χαρούμενοι εν μέρει πολλαπλώς, επειδή δεν θα τους τσιμπούσαν τα δηλητηριώδη κουνούπια, καθώς ο δυνατός αέρας, θα τα απομάκρυνε θέλοντας και μη. Εν αντιθέσει το λιγοστό εναπομείναν, εντόπιο Γηγενή Ελληνικό Μακεδονικό δίγλωσσο στοιχείο, επειδή εμφανώς ήταν συνηθισμένο, στις εν λόγω κακουχίες των δυσκολιών, είχε αποκτήσει επιμέρους εμπειρικά αντισώματα, θέλοντας και μη, και έτσι δεν υπέφερε από τις κακουχίες των νεοεισερχόμενων Προσφύγων από το Καβακλή της Ανατολικής Ρωμυλίας. Μετά από όλα τα παραπάνω, ως ελάχιστο χρέος τιμής, εσαεί ευγνωμοσύνης, δια των ιστορικών στοιχείων που σας ανέφερα, θεωρώ άμεσα επιτακτικό, επιβλητικό εν πολλοίς, να τους Τιμήσουμε, την συντριπτική τους Πλειοψηφία, των Προσφύγων που έλκουν την επιμέρους καταγωγή τους, από το Καβακλή της Ανατολικής Ρωμυλίας.

Εν γένει των σύγχρονων Κουφαλίων, ώστε εν δυνάμει επικείμενα, να Προσθέσουμε στο Πατροπαράδοτο Όνομα των Κουφαλίων, εις τα 100 χρόνια της Παρουσίας τους, το 2024-1924, και μία Παύλα που να αναγράφει Νέο Καβακλή, ως ΚΟΥΦΆΛΙΑ-ΝΕΌ ΚΑΒΑΚΛΉ, όπως επίσης και Δρόμος από την Χαλκηδόνα μέχρι τα Κουφάλια, να αφιερωθεί σε Αυτούς, ως Δρόμος Νέο Καβακλή, ο νοών νοείτω.

Πέτα την ανθρωπιά σου και από τον αφέντη πιάσου και όταν σε φτύσει αυτός να κάθεσαι σκυφτός και θα έχεις τα πρωτεία στη σάπια πολιτεία-κοινωνία.

Μην κάνετε παρέα με λύκους θα σας μάθουν να ουρλιάζετε, να κάνετε παρέα με Αετούς να σας μάθουν να Πετάτε.

Λέμε δυνατά αυτά που οι άλλοι ψιθυρίζουν. Αν λαχταράς την λευτεριά σε ξένους μην ελπίζεις, πάρτην ο ίδιος εάν μπορείς αλλιώς δεν την αξίζεις.

Θεριά οι άνθρωποι το φως δεν το σηκώνουν, χίλιες φορές να γεννηθείς τόσες θα σε Σταυρώνουν. Κώστας Βάρναλης.

Και ένα ποίημα που αφορά την ΕΛΛΗΝΙΚΌΤΑΤΗ ΑΝΑΤΟΛΙΚΉ ΡΩΜΥΛΊΑ ΤΟΥ ΚΑΒΑΚΛΗ, ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΆ ΜΟΥ ΝΑ ΣΕ ΔΩ ΘΈΛΩ ΧΡΥΣΉ ΠΑΤΡΊΔΑ, ΣΕ ΑΓΆΠΗΣΑ ΚΑΙ ΣΕ ΑΓΑΠΏ ΚΑΙ ΑΚΌΜΗ ΔΕΝ ΣΕ ΕΊΔΑ.

Ο ανάξιος δούλος του Θεού Βαλκανίδης Δήμος εκ Κουφαλίων 

tamystikatoubaltoublogspot.