Φάρμακα για αγροτική χρήση: Απαγορεύονται οι… απαγορεύσεις εντός της ΕΕ!

Του Δημήτρη Μάρδα
Καθηγητή ΑΠΘ, Βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Β’ Θεσσαλονίκης

Οι γνωστές Ευρωπαϊκές πολυεθνικές εταιρίες, οι κυρίαρχες στην αγορά του φαρμάκου για αγροτικές χρήσεις, κοστολογούν τα φάρμακά τους στη χώρα μας σε διπλάσια και τριπλάσια τιμή από ότι στις γειτονικές μας χώρες, όπως τη Βουλγαρία και την Τουρκία. Οι εν λόγω εταιρίες με τη στρατηγική αυτή δείχνουν ότι προσαρμόσουν τις τιμές τους στο κατά κεφαλήν εισόδημα των χωρών όπου εξάγουν τα προϊόντα τους.

Η Βουλγαρία είναι πλήρες κράτος-μέλος της ΕΕ από το 2007 ενώ η Τουρκία συνδεδεμένο με Τελωνειακή Ένωση από το 1996.Οι απαγορευμένες πρώτες ύλες (χημικές-δραστικές ουσίες) που ενσωματώνονται στα τελικά προϊόντα (φάρμακα κ.λπ), προβλέπονται σε σχετική Οδηγία της ΕΕ (Οδηγία 649/2012). Οτιδήποτε άλλες ουσίες επιτρέπονται λοιπόν ως ενδιάμεσα προϊόντα που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή φαρμάκων για κάθε χρήση κ.ά.

Από τα παραπάνω συνάγεται ότι στα κράτη-μέλη της ΕΕ κυκλοφορούν προϊόντα απαλλαγμένα από κάθε απαγορευμένη πρώτη ύλη-δραστική ουσία. Έτσι ό,τι κυκλοφορεί ως αγροτικά φάρμακα σε ένα κράτος-μέλος της ΕΕ, πληροί τις απαιτούμενες προδιαγραφές αναφορικά με την ουσίες που ενσωματώνει. Οπότε είναι ελεύθερη, χωρίς περιορισμούς, η διακίνηση του σε όλη την αγορά της ΕΕ.

Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου του 1979, με το θέμα Κασίς της Ντιζόν (Cassis de Dijon) έλυσε ένα μεγάλο πρόβλημα αναφορικά με την ελεύθερη, διακίνηση των αγαθών στο πλαίσιο του ενδοκοινοτικού εμπορίου. Η συγκεκριμένη απόφαση τονίζει ότι προϊόν που κυκλοφορεί σε ένα κράτος-μέλος μπορεί να κυκλοφορήσει σε ένα άλλο χωρίς περιορισμούς. Απαγορεύεται λοιπόν σε οποιοδήποτε κράτος-μέλος της ΕΕ να εμποδίζει την όποια εισαγωγή τέτοιων προϊόντων από ένα άλλο, βάσει των δικών του εθνικών κανόνων. Αναρωτιέται λοιπόν κάθε ενδιαφερόμενος από πού πηγάζει η πολιτική απαγόρευσης εισαγωγών γεωργικών φαρμάκων στην Ελλάδα, προερχομένων από ένα άλλο κράτος-μέλος της ΕΕ, όταν αυτές δεν εμπεριέχουν επικίνδυνες ουσίες. Από τη στιγμή που κυκλοφορεί εκεί το οποιοδήποτε προϊόν, απαγορεύεται λοιπόν κάθε απαγόρευση Ελληνικού υπουργείου αναφορικά με την εισαγωγή του, είτε συμφωνεί είτε όχι το Γενικό Χημείο του Κράτους. Η συγκεκριμένη στρέβλωση πρέπει να εκλείψει, παρά την όποια στρατηγική κάθε πολυεθνικής εταιρίας. Οι τελευταίες, εύλογα οφείλουν να υπακούν στους κανόνες του ανταγωνισμού της ΕΕ.

Τι χρειάζεται να γίνει:

1. Να επιτραπεί η εισαγωγή αγροτικών φαρμάκων από Βουλγαρία και εφόσον η Τουρκία, ως συνδεδεμένο κράτος με την ΕΕ, έχει υιοθετήσει τη σχετική Οδηγία 649/2012, να επιτρέπεται και από εκεί η ελεύθερη εισαγωγή.

2. Οι ίδιες πολυεθνικές παράγουν τα ίδια προϊόντα στην Βουλγαρία και την Τουρκία με άλλο όνομα. Οπότε ως Ευρωπαϊκές πολυεθνικές είναι πρακτικά αδύνατο να χρησιμοποιούν απαγορευμένες πρώτες ύλες.

3. Η μόνη ουσιαστική προϋπόθεση για την ασφαλή χρήση εισαγωμένων φαρμάκων αφορά στην αναγραφή στα Ελληνικά των δραστικών ουσιών και των Οδηγιών χρήσης. Αυτό γίνεται με ένα απλό αυτοκόλλητο επί της συσκευασίας. Το Γενικό Χημείο του Κράτους δεν έχει το δικαίωμα να προβεί σε απαγορεύσεις εισαγωγής φαρμάκων προερχομένων από κράτος-μέλος της ΕΕ, χρησιμοποιώντας την οποιαδήποτε αιτιολογία, η οποία εύλογα εξυπηρετεί την υφιστάμενη στρατηγική των πολυεθνικών εταιριών του φαρμάκου για αγροτικές χρήσεις και είναι αντίθετη στη δικαστική απόφαση του Κασσίς της Ντιζόν.

Το άνοιγμα των συνόρων στο ενδοκοινοτικό εμπόριο στο χώρο των φαρμάκων θα μειώσει δραστικά το κόστος παραγωγής στη γεωργία. Αν αυτό συνοδευθεί και με μια πολιτική μείωσης του κόστους του ντίζελ κίνησης, τότε θα μειωθούν δραστικά οι πιέσεις που δέχεται η γεωργία.

Έχοντας υπόψη τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η γεωργία και η κτηνοτροφία στη χώρα, θα ήταν σκόπιμο πόροι του κρατικού προϋπολογισμού που εξοικονομούνται με οποιοδήποτε λόγο, να κατευθυνθούν εκεί με σκοπό την ανάταξη των καλλιεργειών και τον περιορισμό της πτωτικής πορείας της κτηνοτροφίας.