Ο καπιταλισμός δεν θα χάσει ποτέ από τον κομμουνισμό. Λυπάμαι φίλοι μου αριστεροί αλλά θα ζήσετε το υπόλοιπο της ζωής σας με το όνειρο της επανάστασης.
Η αριστερή ιδεολογία ήταν και είναι γοητευτική.
Για τους εργάτες προσφέρει τη μοναδική λογική πρόταση για αναβάθμιση της ποιότητας ζωής τους.
Για τους επιστήμονες είναι (και) ο φιλοσοφικός δρόμος του ανθρωπισμού, της δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης.
Υπάρχει μόνο ένα πρόβλημα.
Ο άνθρωπος.
Κάθε άνθρωπος θέλει ηρεμία, αυτοδιάθεση, πλούτο, σεξ και εξουσία.
Είτε είναι αριστερός είτε όχι.
Ελευθερία, ισότης, αδελφότης. Σύμφωνοι. Το πήρε το μήνυμα η μπουρζουαζία και σταμάτησε να σκοτώνει εργάτες σαν τον Ροκφέλερ.
Άφησε τους εργάτες να σκοτώνονται μόνοι τους. Ίσες ευκαιρίες στον εργασιακό χώρο με προοπτική να γίνετε εκατομμυριούχοι (γιατί ο Bill Gates τα κατάφερε;).
Το τρίπτυχο της γαλλικής επανάστασης έγινε σύνθημα στις μασονικές στοές (που μάλλον δεν μοιάζει με προλεταριάτο).
Χάσαμε τους βασιλείς, κάθε σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία είναι δημοκρατία. Είναι τόσο δημοκρατία, που σχεδόν ο μοναδικός λόγος πια για να αφανίζει λαούς είναι για να εξασφαλίσει παντού τη δημοκρατία.
Χάσαμε τα δύο φύλα και την πυρηνική οικογένεια. Στις σύγχρονες καπιταλιστικές κοινωνίες ο νομοθέτης φροντίζει μετά από 1-2 γενιές το Woodstock να μοιάζει με παιδική χαρά.
Αρχίζουμε σιγά σιγά να χάνουμε και τα εθνικά σύνορα. Μια μέρα όλος ο κόσμος θα είναι ένα, όπως ακριβώς τον ονειρεύτηκε και μας τον τραγούδησε ο John Lennon. Το γεγονός ότι στην ελίτ που θα καταφέρει αυτό το επίτευγμα, θα ανήκει και το τομάρι μας είναι λεπτομέρεια άνευ σημασίας στην παρούσα ιστορική φάση.
Τις θρησκείες τις έχουμε ξεχάσει ήδη. Χωρίς μάρτυρες κι άλλα ζόρικα μπολσεβικικά. Το πρόβλημα του οπίου λύθηκε με αληθινό όπιο και πολλά οπιοειδή υποκατάστατα (facebook κλπ).
Φυσικά η αριστερά τον περασμένο αιώνα έκανε ότι μπορούσε για να χάσει. Ο αντίλογος ότι το ίδιο έκανε κι ο καπιταλισμός μας αφήνει αδιάφορους γιατί ο νικητής γράφει την ιστορία. Εγώ βέβαια θα μπω στον πειρασμό να σχολιάσω ότι η αριστερά έχασε σε πρακτικό επίπεδο τα αυγά και τα πασχάλια (επίκαιρο), χωρίς να φταίει η φιλοσοφία του Μαρξ καθαυτή, λόγω ακριβώς ότι στην πράξη αυτό που καθορίζει τις εξελίξεις είναι ο άνθρωπος (πλούτος, σεξ και εξουσία).
Ο καπιταλισμός φάνηκε ιστορικά να έχει μεγαλύτερη ικανότητα προσαρμογής (ως γνήσια σαύρα). Χωρίς να απεμπολήσει τίποτα (!!) πήρε αριστερά περιτυλίγματα και λίγο με καρότο, λίγο με μαστίγιο κατάφερε να μεσουρανεί.
Το μέγιστο επίτευγμα του καπιταλισμού είναι η βεβαιότητα του καθενός μας ότι είμαστε ελεύθεροι.
Δεύτερο μέγιστο επίτευγμα του καπιταλισμού είναι η βεβαιότητα ότι έξω από αυτόν υπάρχει το σκότος, ο ζόφος, ο άδης και το έρεβος.
Το μεγάλο όπλο του είναι βέβαια ο ρεαλισμός του. Αντίθετα οι αριστεροί είναι ρομαντικοί ως μη όφειλαν («το κεφάλαιο» δεν είναι νουβέλα, είναι επιστημονική πραγματεία).
Επίσης συμπερασματικά θέλω να ξεκαθαρίσω και πάλι ότι όταν μιλάμε για πολιτική, η πρώτη επιστήμη στην οποία πρέπει κανείς να επενδύσει δεν είναι ούτε η κοινωνιολογία, ούτε η οικονομία, ούτε η φιλοσοφία. Είναι η ψυχολογία!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου