Η Ελλάδα βαδίζει ήδη στον δρόμο του 3ου μνημονίου, σε κατάσταση πολιτικής αφασίας, σε σημείο που πραγματικά κοντεύουμε να πειστούμε ότι όντως κάποιος «ψεκάζει» πολιτικούς και πολίτες.
Πώς να εξηγηθεί αλλιώς το γεγονός ότι, ενώ ακόμη δεν έχει στεγνώσει το μελάνι από τις υπογραφές στην καινούργια βαριά δανειακή σύμβαση, η χώρα βρίσκεται εν μέσω συζητήσεων για νέα εκλογική αναμέτρηση, η οποία θα εντείνει το «πάγωμα» της οικονομίας και θα προσθέσει καινούργια κόστη, δίχως να επιλύει κανένα ουσιαστικό πρόβλημα.
Την ίδια στιγμή, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κάποιοι «κονταροχτυπιούνται» για το εάν το σκάφος με το οποίο μετέβη ο πρωθυπουργός στη Μήλο ήταν «φουσκωτό» ή θαλαμηγός, ενώ ο Λεβέντης ετοιμάζεται να «ράψει το νέο κουστούμι του» για να εισέλθει «νικητής και τροπαιοφόρος» στη Βουλή.
Δυστυχώς, αποδεικνυόμαστε ως χώρα ότι βρισκόμαστε σε μόνιμες... διακοπές από την πραγματικότητα.
Εξεγειρόμεθα με τα ελάσσονα, αφήνοντας τα μείζονα να... κάνουν πάρτι.
Δηλαδή, σε τι θα διαφοροποιηθεί η σκληρή πραγματικότητα που ήδη βιώνουμε και θα επιδεινωθεί περαιτέρω από Σεπτέμβριο, στην περίπτωση που γίνουν εκλογές, ξεκαθαρίσει το εσωκομματικό πεδίο στον ΣΥΡΙΖΑ, εισέλθει κάποιο νέο κόμμα στη Βουλή κ.λπ.; Θα βελτιωθεί ως δια μαγείας η ελληνική οικονομία; Θα αντιμετωπιστεί το οξύτατο μεταναστευτικό πρόβλημα; Θα τονωθεί η ανάπτυξη στη χώρα; Θα παταχθεί η εκτεταμένη διαφθορά; Θα εξυγιανθεί η δημόσια διοίκηση και θα αναγεννηθεί το παρωχημένο εκπαιδευτικό μας σύστημα;
Δυστυχώς, τίποτε από τα παραπάνω δεν πρόκειται να συμβεί. Απλούστατα, θα παρακολουθήσουμε έναν ακόμη κύκλο ανούσιων τηλεοπτικών κοκοραμαχιών, μεταξύ πολιτικών που μοιάζουν τόσο πολύ μεταξύ τους, που κραυγάζουν υστερικά για να κρύψουν τις ομοιότητές τους, θα «διασταυρώσουμε τα ξίφη μας» διαδικτυακά, υπερασπιζόμενοι τους μεν ή τους δε, θα πάμε να ψηφίσουμε ξέροντας ότι τίποτε δεν προμηνύει ουσιαστικές αλλαγές και θα επιβεβαιώσουμε, για άλλη μια φορά, όσους στο εξωτερικό έχουν πλέον χάσει κάθε εμπιστοσύνη στο εγχώριο πολιτικό σύστημα.
Δυστυχώς, αποδεικνυόμαστε ως χώρα ότι βρισκόμαστε σε μόνιμες… διακοπές από την πραγματικότητα. Εξεγειρόμεθα με τα ελάσσονα, αφήνοντας τα μείζονα να… κάνουν πάρτι. Εξακολουθούμε να λειτουργούμε μπροστά στην κάλπη ως θυμωμένα παιδιά και όχι ως υπεύθυνοι πολίτες. Επιζητούμε να κατέβει ο άλλος στο επίπεδό μας και όχι να ανυψωθούμε εμείς, θέλουμε να χάσει και ο άλλος (τα χρήματα, τη δουλειά του, το κοινωνικό του επίπεδο) κι όχι να πιέσουμε για να δημιουργηθούν υγιείς συνθήκες για να κερδίσουμε όλοι μαζί.
Αλλά πώς θα μπορούσε να συμβεί διαφορετικά σε μία χώρα που έμαθε να γιορτάζει τις ενθουσιώδεις ενάρξεις πολεμικών και άλλων αναμετρήσεων, θάβοντας στα σκοτεινότερα «σεντούκια» της ιστορίας της τα θλιβερά γεγονότα που ακολούθησαν, και τα οποία ίσως να την είχαν διδάξει για τους λόγους που βρίσκεται στη σημερινή δεινή θέση.
Αλλά ξέχασα! Δεν φταίμε εμείς, οι άλλοι θέλουν να μας εξαφανίσουν από προσώπου γης. Ίσως γιατί δεν έχουν ακόμη αντιληφθεί ότι υπάρχει ένας ασφαλής τρόπος για να ξεμπερδέψεις μια και καλή από τους Έλληνες: Να τους αφήσεις μόνους τους να λύσουν τις διαφορές τους…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου