Επί-τροχών με τους… Σύριους μετανάστες!

Του Παντελή Τζερτζεβέλη

Αφιερωμένο σε όλους εμάς …τους έχοντες!

Πολύ συγκινητικές ήταν οι Ιστορίες που μου εξιστορούσαν οι μετανάστες από τη Συρία που συνάντησα στο τρένο που εκτελούσε το δρομολόγιο Αθήνα–Θεσσαλονίκη και από εκεί στην ονειρεμένη ηρεμία της ψυχής. Πρόσφυγες από τον πόλεμο της Συρίας οι περισσότεροι από αυτούς που μέχρι πρότινος βρισκόταν συνωστισμένοι στο λιμάνι της Κω!

Δύο ζευγάρια ,ο Χακάν ή Νερβά ,ο Ιμπραήμ και η Αισέ, παρέα με τα 4 παιδιά τους, έφυγαν από το Χαλέπο προκειμένου να γλυτώσουν από την ασταμάτητη αιματοχυσία ενός ακήρυχτου πολέμου, που προσμετρά μόνον απώλειες! «Το Χαλέπι, που ήταν και το σπίτι μας, η μετατράπηκε σε μια κόλαση. Δεν ξέραμε αν θα νυχτώσει για όλους μας». Ένα πρωί με πόνο στην καρδιά, πήραν την απόφαση για την μεγάλη φυγή . Έτσι μάζεψαν ότι είχαν και δεν είχαν και πέρασαν τα σύνορα με την Τουρκία προσδοκώντας ένα καλύτερο αύριο. Εκεί εργάζονταν στις οικοδομές της «ανάπτυξης» μαζεύοντας χρήματα για να τα έχουν όταν κάποτε θα γύριζαν στην πατρίδα τους. Δυστυχώς για αυτούς και τα μακρινά όνειρά τους ο πόλεμος δεν τελείωνε ποτέ! Κάπου εκεί ξύπνησε και το όνειρο της φυγής για την γηραιά ήπειρο όπου η λέξεις δικαιώματα , και σεβασμός αποτελούν κάποια από τα ιδανικά που πάνω τους στηρίζεται η Δημοκρατία. Η παρέα ταξιδεύοντας από τα βάθη της Τουρκίας βρέθηκε στα παράλια της Μικρής Ασίας όπου ένα βράδυ έφτασαν μπροστά στην Θάλασσα. Σε μια παραλία. Εκεί επαγγελματίες δουλέμποροι, τους φόρτωσαν σε ένα φουσκωτό μαζί με άλλους 35 ανθρώπους. Τους τράβηξαν μέχρι τα παράλια της Κω, όπου αφού αφαίρεσαν την μηχανή από το σκάφος τους, περισυλλέγησαν από σκάφος του λιμενικού όπου έφτασαν στο λιμάνι του ακριτικού νησιού. Το ταξίδι προς το «όνειρο» ‘ήδη τους κόστισε από 1200$ στον κάθε ενήλικα και από 500$ το κάθε παιδί. Εκεί ,στο νησί, μετά από μια πολύ πρόχειρη διαδικασία πήραν χαρτιά και πλέον υπομονετικά ανέμεναν τον απόπλου του «Ελευθέριος Βενιζέλος» όπου και θα έφευγαν για την Ευρώπη! Ονειρεύτηκαν πως την επομένη κιόλας …θα βρίσκονταν στην Γερμανία, όπου εδώ και χρόνια διαμένουν τα ξαδέρφια τους από την Συρία. Στον σταθμό Λαρίσης ο ερχομός του τραίνου της μεγάλης φυγής έφερε και πάλι το χαμόγελο στα ανεμοδαρμένα πρόσωπά τους. Αγκαλιασμένοι με δάκρυα στα μάτια η παρέα επιβιβάστηκε στο τραίνο που προορισμό για αυτούς είχε την «πύλη του παραδείσου».>br>

Τους χαιρέτησα… Επί-τροχών όντας επιβάτης στο τραίνο της μεγάλης φυγής. «Καλή τύχη» τους ευχήθηκα. Είμαι σίγουρος πως την χρειάζονται καθώς πραγματοποιούν το πέρασμα από την Σκύλα στην Χάρυβδη!