Μέλος της Έ.ΔΗ.Π.Η.Τ Μακεδονίας - Θράκης
Στον ατελείωτο μικρόκοσμο που μας περιβάλλει, γεμάτο από σιωπηλές, καθημερινές μάχες, συχνά παραβλέπουμε τους μικρότερους ήρωες. Αυτό συνέβη και σε εμένα ένα πρωινό, όταν παρατήρησα ζωντανά ένα φαινομενικά ασήμαντο γεγονός και το απαθανάτισα σε μια φωτογραφία: μυρμήγκια να κουβαλούν με επιμονή την τροφή τους. Εκείνη η εικόνα, τόσο απλή και συνηθισμένη, έγινε η αφορμή για να αναλογιστώ τη σημασία της αδιάκοπης προσπάθειας και να αναλύσω το ζωντανό μάθημα που μας προσφέρουν αυτά τα μικροσκοπικά πλάσματα.
Σε ένα ξερό, σκονισμένο τοπίο που απλώνεται κάτω από τον καυτό ήλιο, όπου κάθε πετραδάκι μοιάζει με βουνό, ένας μικροσκοπικός «γίγαντας» πορεύεται με απόλυτη αποφασιστικότητα. Το βάρος που κουβαλάει είναι δυσανάλογα μεγάλο σε σχέση με το δικό του σώμα – ένας ολόκληρος σπόρος σουσαμιού. Στην πραγματικότητα, η απίστευτη δύναμή του επιβεβαιώνεται και επιστημονικά: ένα μυρμήγκι μπορεί να σηκώσει 10 έως 50 φορές το δικό του βάρος, ενώ μερικά είδη μπορούν να τραβήξουν ακόμα και 100 φορές το βάρος τους. Αυτό το φορτίο, λοιπόν, δεν είναι απλώς βαρύ· αποτελεί έναν πραγματικό άθλο φυσικής δύναμης και θέλησης.
Αυτό το καθημερινό στιγμιότυπο είναι ένα τέλειο παράδειγμα της ουσίας της σκληρής δουλειάς και της προνοητικότητας. Τα μυρμήγκια δεν εργάζονται απλώς για την ικανοποίηση της στιγμής. Ο καθένας τους αποτελεί ένα αναπόσπαστο κομμάτι ενός ευρύτερου, καλά οργανωμένου συστήματος. Επικοινωνούν με φερομόνες, συντονίζονται σε μια αθόρυβη, τέλεια χορογραφία και φέρνουν τροφή πίσω, όχι μόνο για να θρέψουν τον εαυτό τους, αλλά για να εξασφαλίσουν την επιβίωση ολόκληρης της κοινότητας. Η προσήλωσή τους δεν είναι στο ατομικό κέρδος, αλλά στο συλλογικό καλό.
Αυτή η συμπεριφορά των μυρμηγκιών μας θυμίζει έντονα τη σοφία που συναντάμε και στην ανθρώπινη ζωή. Ακριβώς όπως τα μυρμήγκια, οι άνθρωποι εργάζονται σκληρά τις μέρες που οι συνθήκες είναι ευνοϊκές. Μαζεύουμε τους «σπόρους» μας – την τροφή, τις γνώσεις, τους πόρους – όχι μόνο για σήμερα, αλλά για το αύριο. Η προσπάθεια της καλής εποχής είναι αυτή που μας θρέφει και μας κρατά ζωντανούς όταν έρχονται οι δύσκολες, οι «άγονες» μέρες. Είναι μια πράξη προνοητικότητας και αυτοσυντήρησης, μια υπενθύμιση ότι η επιτυχία δεν είναι τυχαία, αλλά αποτέλεσμα σχεδιασμού και συνεχούς μόχθου.
Μια παροιμία που περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο αυτή τη φιλοσοφία είναι η γνωστή ιστορία του Αισώπου: «Ο μυρμήγκας δουλεύει, ο τζίτζικας γλεντά». Η επιλογή του μυρμηγκιού να εργαστεί ασταμάτητα το καλοκαίρι, για να είναι προετοιμασμένο για τον χειμώνα, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την ανέμελη στάση του τζίτζικα. Το μυρμήγκι συμβολίζει την υπευθυνότητα, τη μακροπρόθεσμη σκέψη και την προετοιμασία, ενώ ο τζίτζικας την άμεση ικανοποίηση, την επιπολαιότητα και την έλλειψη σχεδίου.
Την επόμενη φορά που θα συναντήσουμε ένα μυρμήγκι στον δρόμο μας, ας μην το δούμε απλώς ως ένα μικρό έντομο. Ας δούμε έναν ακούραστο εργάτη, έναν σοφό δάσκαλο που μας θυμίζει τη σημασία της επιμονής, της συνεργασίας και της προνοητικότητας. Ας αναλογιστούμε τον «σπόρο» που κουβαλάμε εμείς, τις δυσκολίες που παρακάμπτουμε, και τον σκοπό που επιδιώκουμε. Γιατί, όπως και τα μυρμήγκια, η δική μας επιβίωση και ευημερία εξαρτάται από το πόσο καλά εργαζόμαστε σήμερα για το αύριο. Αυτό το «αύριο» μπορεί να είναι η επόμενη μέρα, ο επόμενος μήνας ή ακόμα και πολύ αργότερα. Σαφώς, εργαζόμαστε για το σήμερα, αλλά δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε την επόμενη μέρα, μια αλήθεια που, δυστυχώς, στις μέρες μας τείνουμε να ξεχνάμε. Ενώ πολλοί από εμάς ζούμε με τη φιλοσοφία του «δεν υπάρχει αύριο» και αναζητούμε την άμεση ικανοποίηση, το μυρμήγκι μας υπενθυμίζει ότι η πραγματική επιτυχία και η ασφάλεια χτίζονται πάνω στην υπομονή και την προετοιμασία για ό,τι μπορεί να φέρει το μέλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου