Του Ηλία Βαρσάμη
Είναι σχεδόν εμμονική η σύγχρονη ελληνική αισθητική θλίψης των εθνικών μας μνημείων.
Μητέρες που κλαίνε, χαμένες και αλησμόνητες πατρίδες.
Είναι άραγε αυτός ο σκοπός ύπαρξης ενός μνημείου;
Η επιβεβαίωση της ήττας και της απώλειας;
Μήπως θα ήταν γόνιμο και αποδοτικό τα εθνικά μας μνημεία να τροφοδοτούν με ελπίδα για την αποκατάσταση της εθνικής μας ιστορίας;
Δεν είναι πολιτική μίσους. Είναι ένας ακόμα δρόμος αφύπνισης της νέας γενιάς
Για να της εμφυσήσουμε την ιερή υποχρέωση που έχει στην αποκατάσταση της ιστορικής μας αλήθειας.
Ας προβάλουμε τις αρχές που έκαναν σπουδαία την Ελλάδα.
Δεν χάθηκε οριστικά τίποτα εάν εμείς δεν το αποδεχθούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου