Σάββατο 28 Μαρτίου 2020

Νίψομαι ἐν ἀθῴοις τὰς χεῖράς μου…


Του Τάσου Μάρκελλου
Ένας ιός που υπάρχει άγνωστο για πόσες χιλιάδες χρόνια, ανακαλύφθηκε τη δεκαετία του ’60 ως ήπιο παθογόνο που προκαλεί λοιμώξεις του αναπνευστικού στον άνθρωπο. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια ομάδα που ονομάστηκαν ιοί corona. Δεν τους είχαμε ποτέ και σε καμιά υπόληψη, αφού η συμπτωματολογία τους ήταν ήπια.

Μέχρι τις αρχές του τρέχοντος αιώνα, το 2003, οπότε και εμφανίζεται στην Κίνα ένα νέο στέλεχος, ο SARS-CoV. Προκαλεί μια ανησυχητική επιδημία στην Κίνα η οποία τείνει να γίνει πανδημία (κρούσματα σε 17 χώρες) αλλά ο κίνδυνος τελικά αποσοβείται. Κάτι ανάλογο συμβαίνει το 2012 με τον MERS-CoV (κρούσματα σε 21 χώρες, κυρίως της Μέσης Ανατολής).

Φυσικά δεν υπήρχε καμιά ουσιαστική αντιμετώπιση των συγκεκριμένων στελεχών. Οι «συνθήκες» και, κυρίως, τα εγγενή χαρακτηριστικά των εν λόγω στελεχών δεν τελεσφόρησαν μια πανδημία.

Στα τέλη του 2019, στη Κίνα και πάλι, εμφανίζεται ένα νέο στέλεχος, ο SARS-CoV-2.

Στην Κίνα σημαίνει συναγερμός και εκπονείται ένα πρωτοφανούς κλίμακας σχέδιο πρόληψης και αντιμετώπισης μιας επιδημίας. «Highlight» των γεγονότων, μας έμεινε στο υποσυνείδητό μας, η ανέγερση νοσοκομείου σε 10 ημέρες!

Τα χαρακτηριστικά του νέου στελέχους είναι εξαιρετικά για δημιουργία πανδημίας (η μεταδοτικότητα, ο χρόνος επώασης, οι ασυμπτωματικοί φορείς, η ανθεκτικότητα στις καιρικές συνθήκες, κλπ).

Η Κίνα προλαβαίνει να υπαινιχθεί την εμπλοκή των ΗΠΑ στο κακό που τους βρήκε, δηλαδή για βιολογικό πόλεμο, με στόχο την ταχέως αναπτυσσόμενη οικονομία της. Το κάνει μάλλον για να προλάβει την αντίστοιχη αμερικανική δήλωση… Ταυτόχρονα έχει δεσμεύσει όλα τα αναλώσιμα ατομικής προστασίας που παράγει παγκοσμίως σχεδόν κατ΄ αποκλειστικότητα.

Οι πυλώνες του δυτικού μπλοκ, η Ευρώπη και οι ΗΠΑ, πλήττονται με σφοδρότητα, την ώρα που οι Κινέζοι πανηγυρίζουν τη λήξη της επιδημίας και οι Ρώσοι έχουν ως τώρα νούμερα …υποσαχάριας Αφρικής.

Υπάρχει σε εξέλιξη ένας σκληρός αγώνας για το ποιος θα φτιάξει πρώτος το εμβόλιο. Φυσικά κανείς δεν νοιάζεται για τις μανάδες και τους πατεράδες του θαυμαστού καθηγητή Σωτήρη Τσιόδρα. Είναι απλώς ένα ακόμα ανηλεές wargame σκληρής γεωπολιτικής.

Τα lockdown της Δύσης στοιχίζουν πολλά λεφτά, περισσότερα από το lockdown μιας κομμουνιστικής χώρας. Αμέσως μετά τη λήξη της πανδημίας θα γίνει ο απολογισμός.

Η σύγκρουση των υπερδυνάμεων είναι αναπόφευκτη.

Είναι ο SARS-CoV-2 ένας ιός φυσικά μεταλλαγμένος ή ιός-υιός στρατιωτικού εργαστηρίου. Ποιος ξέρει; Ποιος θα μάθει;

Η φυσική μετάλλαξη είναι ένα πολύ ισχυρό σενάριο. Τα πάντα μεταλλάσσονται και οι ιοί ακόμα περισσότερο. Αλλά και η ύπαρξη βιολογικών στρατιωτικών εργαστηρίων είναι γνωστή από τα μεταπολεμικά χρόνια. Η ερώτηση δεν είναι αν κάποιος στο εργαστήριο μπορεί να κατασκευάσει ή ανακατασκευάσει ή διαχειριστεί ιούς, βακτήρια ή παράσιτα. Αυτό είναι δεδομένο. Η ερώτηση είναι αν υπάρχει βούληση χρησιμοποίησής τους! Ιδιαίτερο εγχείρημα και με τεράστιες πολιτικές προεκτάσεις.

Αυτό για το οποίο είμαι σίγουρος είναι ότι το παγκόσμιο γεωπολιτικό status μυρίζει πολλά κιλά TNT, εδώ και χρόνια, χοντρικά από την αραβική «άνοιξη» και μετά.

Ο πρώτος ψυχρός πόλεμος (1945-1990) ήταν θερμότατος κατά τόπους (αθώους τόπους!).

Ο δεύτερος ψυχρός πόλεμος που εξελίσσεται από τα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας είναι και θα είναι θερμότατος κατά καιρούς με πιο «ασύμμετρα» χαρακτηριστικά.

Θύματα θα είναι πάλι αθώοι, όπως πάντα. Είτε ως άμεσο αποτέλεσμα πράξης, είτε ως παράπλευρες απώλειες διαχείρισης κρίσεων.

Για την Ελλάδα που ως γνωστόν ζει με δανεικά και πακέτα στήριξης και δόσεις (σαν πρεζόνι) η επόμενη ημέρα θα είναι εξίσου δύσκολη.

Οι δυτικοί και οι ανατολικοί αρχηγοί θα πρέπει να αποφασίσουν σε μια νέα πραγματικότητα τι αντέχουν και τι δεν αντέχουν να θυσιάσουν, γιατί την παγκόσμια κυριαρχία δεν πρόκειται να τη θυσιάσουν ποτέ και για κανέναν.

Ακούγεται συχνά αυτές τις ημέρες ότι δεν θα είμαστε ποτέ ίδιοι μετά από αυτό που ζούμε. Το πιστεύω και εγώ. Φοβάμαι ότι θα είμαστε χειρότερα. Θα είμαστε χειρότεροι.

Για έναν απλό λόγο: θα είμαστε χειρότερα οικονομικά. Άρα θα είμαστε χειρότερα. Και θα είμαστε χειρότεροι. Γιατί ποτέ δεν μάθαμε να αποτιμούμε τη ζωή με κάτι άλλο ως τώρα. Λέτε να μας αλλάξουν τα φέρετρα; Μακάρι… αλλά δεν…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου